јасно (прил.) - лице (имн.)

Таа читаше со јасно лице, но како да се беше оддалечила во својата фотеља, така што нејзиниот глас престанува да се слуша, макар што усните се движат и раката ги свртува страниците.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)