а (сврз.) - вие (зам.)

- Ви се чудам на паметот, - им вели Сатирот. – Па сите оние на кои верата не им дозволува да имаат кучиња знаат, а вие не знаете.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
— А вие денеска ќе излезите до Црничка пресоп, ќе лежите по ридот и околу ужина ќе ме чекате на локвите. Ги знајте, нели?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По него стана и Куле, но додека тие се фатија за рачиците, Адем се створи пред воловите и почна да се дере: — Што лежите, бре магариња стари, што сте остајле волојте сред угар, а вие лежите на тревата, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Цајканите се качуваат низ вашиот споменик а вие тука филозофирате.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
- А вие момци, можете да стрчнете до стубелот и да донесете свежа водица.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Јас се викам Грдан, а вие? - Тоа се гледа, а јас Грозда.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А вие, клети ајдуци, од огин раци дрпнавте, пламенот уште не вивнал, и се во дворци прибравте.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
А вие овде сте му ја курдисале, сте ја здебелиле работата... Инаку не ви оди, студена залетнува!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
А вие не прегледувате: со мезе, без мезе, муренкојца, сливојца, коминојца... Само тури да се лока!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
- А вие? - Во анот. Потопло е. Дојди со нас.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А вие, со мадамата, барате нешто? - Бараме, гробишта.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
„А вие што мислите – што е лудилото? Нешто монструозно?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не – лудилото е состојба во која луѓето не се оние кои се.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Зошто? На мртвиот не му треба ни прстен ни оков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- И слепо и чкулаво подава рака по змиско јаболко, се лутел Симон Наконтик како осамен светец на семожни гревови позамрсени и од волчи црева, всушност повеќе исплашен отколку величествен набожник зашто го потресол крик на див петел од лесковата шума на селото, предупредување на смртта што брза кон такви каков што бил тој, за кого женското милување претскажувало почеток на пропаѓањето на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А вие, ако немате ракија, кажете. Имам јас и поголеми побратими од вас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А вие, гледам, навистина ќе му ја палите облеката на оној горе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ме повикува врсникот Неделко Шијак, пак шепотел со стиснати шепи на градите божем држи рабови на миросано платно со кое си ја штити душата од отровни повити, но Богоја Гулабарин, Пане Долгманов, Цветко Грнар и Илчо Просинек, веќе се здоговориле ојуначени од ракија да ги здружат сурите волиња во две двоколки и пак во ново јунаштво се клештеле и се подбуцнувале со лакти превесели и за свадба; со сладосни гласови од кои и птици ќе се разбуделе го распрашувале старецот кога ќе се стрчне подмладен и избричен кон цицлестата Фиданка да ѝ го покаже мускулестиот стомак и сѐ друго што е машко на неговата ластареста става; им говорел со ѓаконска самоувереност - Ќе дојде потоп, господ ќе ме држи да не потонам а вие ќе пекате по мене и ќе ме молите ропски рачињата извалкани да ви се држат за учкуров, да ве влечам по бранови и пени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Му ја зеде пушката на заспаниов Борис Калпак и ја напика в слама.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Туку јас се расприкажав. Таму горе, заради подбивањата, јас повеќе молчам, а Вие се покажавте така љубезен да ме ислушате и... јас се заборавив.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Малограѓани! Сељаци! Децата ви се до гуша во хероин а вие се курчите со вашиот безвезен, апсолутно непримерен морал и со вашето фолирантско „згрозување“ над „девијациите“.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Потоа замолчила, намнисувала да си продолжи пругоре по патчето, но се премислила: А вие, сестри, им рекла, нема ништо да направите со викање и со колнење, туку правите како што правевме ние комитите, со пушки, со камења, со дрвја и со сѐ што ќе ви се здаде мавајте по нив.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Замолча па додала: Поздравете ми ги внуците, снаата и Блажета.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
тој распалил едно ситно: лиду, лиду, лиду, лиду, и ние играме, ама лабаво, ко кал за црепни да газиме, не ти носи душата да играш делнички и со пијани војници од таму си некаде, од мајчина им, не си за никаде, мочано време, и се нишаме небаре треската да не фатила, се правиме тресиопашки, скокаме наситно, а старшијата само ја ситни свирката и тогаш пукна пушка и старшијата ја олабави гајдата таа писна и занеме и во гробиштата влегоа други војници, кај ќе бараме и за овие кокошки, си велиме, и излезе еден поголем од старшијата, со едно кило петлици нареден, и вели: отечеството крвари, а вие играте, и колкумина имате српски војници, прашува, ами колку што забраа Србите, велиме, колку што им требале и броиме на прсти: Насте, Петко, Митре, избројавме дванаесет.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А вие овдека си ги собирате цревата, велат, си ги мотате на прсти. Еба ви среќата, велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас имам малку, велам, а вие уште помалку. И од малку помалку имате вие, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По што ѝ се обрати на газдарицата и ѝ рече: „А вие, мајчице, немојте да си го губите времето попусто, веднаш порачајте му сандак од чам, зашто од даб за него ќе биде прескап“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Непрестајно му се појавуваа слики една од друга почудни: ту го гледаше Петрович и му порачуваше да му направи шинел со некакви си стапици за крадци, коишто постојано му се привидуваа под неговиот кревет, и тој постојано ја викаше газдарицата да го извади крадецот дури и од под јорганот; ту прашуваше зошто пред него виси неговата стара риза, кога тој си има нов шинел; ту му се чинеше дека стои пред генералот сослушувајќи го соодветниот прекор, и дека постојано вели: „Извинете, ваше превосходство!“ – најпосле, дури и пцуеше, изговарајќи најстрашни зборови, така што старата газдарица дури и се крстеше, зашто никогаш не беше слушнала од него ништо слично, дотолку повеќе што овие зборови следуваа непосредно по зборот: „ваше превосходство“.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„А вие, кој сте?“ „Јас сум инженер Густав Ајфел и сакам да ви предложам нешто.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Инженерот ме однесе до крајот на салата каде што, потпрена на ѕидот, се наоѓаше една слика, висока околу два метри, на која беше нацртана кула.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Супер, супер, супер, мислите додека се играте превртувајќи се на грб и погледнувате некаде во далечината.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Глетката потсеќа на оние од разгледниците, а вие замислувате како го сечете мангото на четвртинки.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
- А што е со вирусот? Што ако во овој момент додека ние разговараме се руши Empire State Building! А вие ми велите дека сѐ е во ред?!
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Еј, здраво Костадине, шо прајш? Јас на кратко поминав едно кафе на брзина да сркнам, бегам за Лерин, во дуќано на татко ни, треба да завршам некои работи...мило ми е, Тодор, Тодор Јовановиќ, а вие сте Петар, синот на Гули чевларот!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
„А вие, сте ја прочитале ли?“ рече Винстон. „Јас ја напишав.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ете кај го кутнала ракијата, а ние за влакно ќе го смачкавме! се свртува кон децата свои, одејќи Одам со ковчегот, а вие поделете си ги другите пљачки! и замина натаму, низ врвулицата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А вие Ахиле, уживавте ли во вечерата? Многу. Досега не бев јадел кинеска храна.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ами, ајде јас да стана да си ода, а вие вечерајте си па легнувајте, за утре порано да бегаме.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Командантот беше упорен: „Да не губиме време во сентименталности, со митралезот, горе, а вие, госпоѓо, или во подрум со децата или барајте друго чаре!“
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Нека ви е срам вам! викаа испијанетите свадбари, - младенци се венчаваат, радост се прави, а вие мртовец ни пикате...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Срамота! Ајвани! Мртовец се погребува, а вие песни и свирки... - викаа луѓето од погребната поворка.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„А вие што сте? Пророк?“ „Нешто слично“, чу. „Бивш богослов.“
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Овој чуден изблик на недоразбирања следени од необичното однесување на Јана наеднаш го прекина гласот на Самоников.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Знаете и самите дека никој умен не се откажува толку лесно од својата љубов. А вие сигурно ја сакате Јана”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тоа е мислам и областа во која најтешко ќе се сложиме. Јас, стар и изнемоштен а вие толку млад!“
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Можеби имате право, а можеби и грешите” рече многу разбрано Стариот писател.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А вие Семјон пожестоко и од мене се судривте со тие зла бидејќи бевте помлад кога нѐ подбраа Црвените, долу на Крим, му се обрати тој на татко ми.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Јас сум задолжен да ги пропуштам оние со покана. А вие, забележувам, таква хартијка поседувате“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- Ох, слатките тие зајаченца, јас насекаде ве барам, а вие - тука!
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Ние в село имаме вршник – вели Толе, - и фурна, а вие електрични печки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А вие имате ли двор? Зоки се чешка по главата. - Е, двор немаме...
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А вие не престанувавте со смеењето. Му се потсмевавте на мојот страв.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ПОЦКО: Што да правиме, чорбаџи, сме задоцниле кога господ делеше...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А вие Циганите не знаете да ги цените парите.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А кога таа еден ден ги откри, ѝ им рече: - А вие пушите?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Дамата си оди, а вие ја фрлате детелината во канта (знаете дека со три листа повеќе не носи среќа).
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Погледнавте кон мене. Јас кимнав со глава, а вие продолживте како да не ме забележувате.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Влезе командирот, испеглан, чизмосан и опашан со неколку ремени и ни вели: - Знаете ли вие, дека таму во Егејот нашиот народ крв проплука од тие клети Грци и крв лее, а вие седите тука, особено ти, ми вели мене, седиш, читаш „Нова Македонија“ и „Титов пионер“ и сеир си правиш?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А се случува и тоа родителот да нема пари за нешто многу важно да купи, да плати, а вие ако му побарате ќе ви ги даде, и на заем ќе земе, дете сте му, а вие ќе ги потрошите не водејќи сметка дека тие се попотребни за нешто друго, одошто за вашето одење в кино, одење во слаткарница, купување на некаква модерна кошула, маица и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
— А вие колку? — Јас 12. — Па, вие повеќе... — Мене, сепак, еден ден ќе ме ослободат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас сум ви рекол еднаш, вели, а вие да мислите илјадапати.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас сум ви рекол еднаш, а вие да мислите — илјадапати.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А вие, по умот на мангупите од одделение, а? – ја прекина мајка ѝ – Тие до полноќ во Луна парк и вие со нив!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Каде ви беше главата да размислевте, девојчиња сте, ве сметавме паметни, а вие?!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)