И ние нешто кажуваме, а нешто не знаеме да кажеме. Ама пак кажуваме, се мислиме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Пливам по снегот, а нешто ми примирисува на диња, на кајсија, на варено овошје.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А нешто како широк оган им ги ламушка вршките и се држи за дрвјата, не се попушта. Се шета по дрвјата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Седам така, а нешто ми ги влажни нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Нешто разбирам, а нешто ми бега непознато.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А нешто само ми вели: оди, жено, барај го стопанот! 255
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Но жените се чудат: нешто не им е јасно, што се вели, а нешто не ми е мене.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)