а (сврз.) - сѐ (зам.)

Зашто ништо не е трајно во него а сѐ е вечно.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Бараше да се создадат претпоставки за воспитување и образование во школскиот систем, кои како прва и основна вредност ќе ја признаат националната култура, оти таа била „пиреј што не може да се искорне“, иако комунизмот, таа беда на духот се обидувала и тоа да го стори; рече дека денес, повеќе од кога и да е, се пристапува кон создавање народни спортски и пејачки друштва, младински и студентски сојузи, во кои се јакне националниот дух и свеста за народниот карактер на секоја голема уметност, а сѐ удира по сето она што одбива да се декларира како народна уметност.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И пак се наведна. Стана камен а сѐ околу него беше камен. И каменот и полжавот и тревата. Сѐ. И земјата и небото.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ете ти, треба само добар теориски приод и класификаторски систем, а сѐ друго ќе биде како што треба, си се подбивав јас, храбрејќи се пред хаосот на предметите во тие часови.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Па и распитот оди исто. Нема физичка болка, а сѐ те боли.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А сѐ е ко за него, си мислам, нему сѐ ќе му чини, сѐ ќе му прилега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Продолжуваше само да чека, а сѐ друго беше послешна работа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Го бараше со поглед по сиот снег наоколу, што наеднаш се усвитуваше вцрвенувајќи се, што се запалуваше од таа црвенина, престорувајќи ја целата планина во една огромна кристална свежина, на која слетуваа како румена пајажина нишките на зимното огревање на денот, а сѐ, до што ќе се допреа тие, стануваше еден рубинен одблесок.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ние зборувавме: „Да се биде луд е исто што и да се биде во опасност, да се прави обид да се викне за помош, а никаков глас не може да излезе од устата – грлото се напрега, и јазикот, и усните, а сѐ е попусто.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И до оној кој е во опасност има луѓе, само свртени му се со грб, и не можат да знаат што му се случува, затоа што погледот на оној кој е во опасност, и нивните погледи, гледаат во различен правец, кон други пејсажи, кон различни неба.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Многупати помислував што би ти кажала ако еден ден се појавиш. А сѐ што би ти рекла би било оправдување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ме израснаа скромни и чесни родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А сѐ е тука:слики по ѕидовите тешки двојни завеси врз прозорците ормани што прилегаат на мртовечки сандаци исправени покрај ѕидовите несмасни кожени фотелји штавени овчи кожи расфрлани по подот една земјена Геновева и ламба прокудена во аголот притисната од темновиолетовиот абажур.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Со каква љубов ќе се нурнеме во светот знае ли некој, а сѐ е можно, Сѐ Е, Ana, sorror?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Денот осамнува сам како секој искусен љубовџија - божем ништо а сѐ се случило едновремено во самоти нив одекнува полниот спарен говор на неговиот и на нејзината домаќинка гостољубието.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Студот извираше од нејзините камени сводови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сѐ им се допаѓаше, а сѐ не можеа да купат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Си мислев никогаш во мене не ќе догори свеќата моја - а догорува Си мислев никогаш реките не ќе зајдат – а зајдуваат Си мислев дека е веќе крај на сѐ – а сѐ одново почна.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
А сѐ му се гледа на лицето, сѐ што сака да каже на лице му е напишано.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А сонот јасен, вели сѐ ми е јасно, а сѐ непознато.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)