а (сврз.) - баба (имн.)

А бабата ќе им одговара: Дејди Турче, Турче, море Итро ем будало, Та лели ме прашаш, Турче, Право ќе ти кажа!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Апцана дупнале, аго, Они испаднале, Војвода им беше, Турче, Кољо Каранџулов!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А баба ми ме викаше и Прле на баба, затоа што газето не ми држеше и затоа што истиот ден кога јас сум се родил, во ливадата, тетеравејќи се на слабникавите нозе, се залула и по неколку минути потрча младото прле - магаренцето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога весело викаа: „Бабо, бабооо! Ајде, дај ми од она нашето.“ - А баба Ѓурѓа знаеше дека е тоа парче сомун намачкан со свинска маст и посолено со црвен пипер. Тоа беше нивната гозба.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Мажите скокнаа од местото околу огништето, а баба ми и мајка ми почнаа да си ги кршат прстите на рацете.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Како мајка ми излегувала во тесно здолниште како пикната во еден панталон и во фустани врзана како оса на половина, како вујко ми Вангел ја залижувал косата, а баба ми му велела дека е како да го лижела крава...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Вие ќе си спиете внатре, а баба Анча овде, под црницава да ве чува. Блазе ви!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Мама Пелагија секој ден заминуваше на работа во Монополот, а баба Перса, односно Мајката Перса, денот ѝ го посветуваше нејзе.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајка ми беше излезена да му помогнеме на татка ми да го растоварат магарето со дрва, а тие, браќа ми и сестрите, којзнае каде беа забарани, а баба ми дојде со тавата на огништето да прави кавурма да ручаме.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Бабо, мамо, тато, јас... јас сум голем! Тие гледаа во него со насмевнати очи, а бабата ги избриша своите солзи радосници.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Зоки само тивко му зборува на Мечето и го трга за нозете под јорганот, а бабата спокојно си работи во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој лежи сам, мајка му е на работа, татко му е на работа, а баба му го готви ручекот во кујната.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Водата плусна по подот, а бабата скокна разлутено.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)