а (сврз.) - реч (имн.)

Тоа што ја чини пријатна специфичност Набоковата проза, е тоа што таа, не како се читаше, туку како да ја гледавме, што произлегуваше од мизансценската дарба на писателот, сега во драматуршки услови стана главно, а речта на хероите (личностите) добива изразити лексички достоинства, што е таква голема реткост.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И што сетне? Ни сам не си свесен за сопствените дарби а всушност, глас се разнел насекаде - низ Фокида, Беотија, Тесалија, Македонија - дека си видовит и допирот дека ти е лечебен а речта - провидение! ………………………….
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)