ако (сврз.) - ја (зам.)

Дедо Петре го праша: - Како, како, внуче Дончо? Како врви учењето?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ако ја изневериме, камата да ни се зарие во нашето срце, револверот нека го пробие нашето машко чело! Смрт или слобода!“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А што ако ја фатеше? Што правеше со неа?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ќе помогне ако молиш и ако ја спомнеш БАБА. Зацимолив како потфатено кутре: „Тато, те молам. Не беше од инает.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Лут на себеси дека задремал најаден и напиен, што можеби го потсетуваше на татко му од кого сакаше да се разликува барем во по нешто, Живко се размрда не само расонет туку и отрезнет, па дури и си ги протри дланките од претстојното задоволство откако си ја избриша дремката од лицето: - Ако ја преспавме Битола, нема да го преспиеме Прилеп.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога си заминуваше светлината Денот квичеше како слепо кутре И го фрлија в река Ако ја надвие водата и залае на песокта Ќе му стане водич на слепецон што чека на брегов
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Сепак ако се одзве кога ќе ја повикаш И ако ја прифати поканата за заедничка вечера Отвори го пликот пред да ја кажеш нарачката Познат е големиот број невалидно изведени договори И лажни тестаменти Постојано мислиш: близу сум до среќата А сомнението ти шепоти: далеку си.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Ако ја загубиш најважната работа, довербата во себе, самодовербата, ти не си подготвен да одиш понатаму, да се качуваш и да достигнеш до својот духовен врв – продолжи старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Стварноста е убава, ако ја гледаш како убава; нејзината суровост попушта пред твојот милослив поглед.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако ја отворите Библијата, таму ќе ги најдете воскреснатите чеда Божји, меѓу редовите на светите писанија, во земјата своја библиска, како во пророчките сказанија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако од тој аспект погледнете на проблемот, ако ја земете организационата и ударната сила на Организацијата во служба на македонското национално движење, дури тогаш во вистинската светлина се јавува опасноста за бугарското дело во Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
На пладне, како фурија со долга коса, се втурнува во дневната соба, гладна и уморена, ама не легнува да одмори, туку менува маица и пак низ врата, мојата ангеларија, со која можам да комуницирам само ако ја оставам на раат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Оставајќи на времето, тоа да го даде одговорот, велеа Ако се врати некогаш да си ја земе Драганка, значи е трговец, но ако не се врати по неа, то ест ако ја остави, зашто не е крвна рода Јанческа, да се омажи за некого од нивните, значи дека бил ајдутин и дека ги оставил коските некаде по планињето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако ја кренам главата; - Кај гледаш, вели. - Кај да гледам, му велам, кажи кај да гледам, да не прогледам. - В земја, вели Јон, оти ќе се сопнеш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Заборавил кој бил и заборавил дека лежи ранет од шрапнел на боиште и дека повикува - Константин доаѓа; му го шепоти Коранот на свој јазик и пак неизменет, со недвосмислено значење: Ако ја подадеш својата рака, кон мене да ме убиеш, јас не ќе кренам рака на тебе за да те убијам, од Алах, мој бог на светот, се плашам ...
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Ако ја споменуваш покојницата, со која во свое време те венча Одборот не им чита на мртвите брошури.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Имав чувство дека ќе изедеа и нога од слон, само ако ја имаа пред себе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Не престануваме да одиме кон зимата.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Камилски инсистираше на нови наслови, но Татко остана на своето нагласувајќи: Ако ја најдеш книгата на Вајсман, тоа е како да донесеш цела библиотека за јаничарите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ако ме заборавиш Вечерва месечината е со чудна боја... а нејзината сенка ѕирка низ мојот прозорец... се обидувам некако да ја допрам. чинам ако ја допрам ќе сум блиску до тебе... зошто толку си ми далеку, колку ѕвездите .... како една најубава ѕвезда која ме мами...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
„Влези и речи ѝ: те вика еден поп, Јано.“ „Што ќе ми дадеш ако ја викнам?“ се потргна недоверливо детето од него.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Човек со добро, меко срце е Гули. Секогаш прави чевли и за децата на комшиите, на една бабичка од Баир мало, тетка Добринка ако ја знајш, која едвај преживува - многу убај чизми му напраи. Беспари.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Вангел Русјаков е сосема до неа, тие безмилосно навлегуваат во неговите очи, ете, да не е оваа шамата што ја накрена жена му, ако ја пружи раката ќе стигне до разделот, ама од пусти срам, а и поради тоа што таму од кај другиот ѕид ги должеа вратовите машките на Коста Ципата, се заврте на кај Милка, се сви околу неа како колак и чиниш веднаш продолжи да спие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ќе било кијамет ако ја минеме! Така ми велеше мојот татко.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
При ова долго влечкање низ ходниците мислам дека двапати или трипати го слушнав и гласот на Катерина а во еден момент, во ова речиси сум сигурен, на еден од премините претрча и Јана. Ми го пресече патот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност стануваше и премногу очигледно дека Грофот ми приредува изложба на експонати кои треба да го поддржат неговото тврдење дека во овој свет на недоречености сè е привид а нашата вистина за жал е само илузија или лага од која тешко ќе се извлечеш ако ја преценуваш.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А потоа се обиде и да ја образложи својата заборавност: - Веројатно и ти ќе се однесуваше на сличен начин ако ја имаше за доброутро онаа глетка.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Впрочем што тој лично има сторено ако не постои загубениот понеделник и ако ја нема, или поточно ако била привид спомнатава белезица?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Со право можеа да ѝ префрлат дека е обична воајерка ако ја забележеа во сенката зад пердето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ако ја праша колкупати го има расклопувано оној кревет до комодата? и дали на него се имаат грвалаено? и по колку пати на ден?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Ако ја приредеше прославата, Иван Степанович, негде долу на корзото, да речеме во Кралска круна, или во некој друг таков локал, никој немаше да размислува за девојкине ниту пак за тоа од каде се парите за прославувањето!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Кога го реков ова татко ти и вистиски зовре.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
ЕФКА: Слатка сестро Кево, ако ја направиме таа работа, манастир ќе направиме! (Си оди.) Манастир!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ЕДИНАЕСЕТТА ПОЈАВА НАЦА, СПИРО И КЕВА
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
КЕВА: (Ја испраќа.) Манастир, сестро, манастир! (Се враќа.) Завали Томче, како да му се претскажа нешто.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А таа, сиромашката, ако ја остави, откако ја изнесе на глас... Ќе си остане за век неомажена...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
А дали ќе победевме ако ја осудевме Југославија?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да не си се збудалел?! Знаеш ли ти дека, ако ја удриш, навистина може голема беља да биде?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)