Сака да ја запали и цигарата што му стои на увото, ама нешто го запира, не му дава.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ајде, вели Уља, ама нешто како да ми се пресени онаму, на падинкана, на голоно. Како човек да беше, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сакам да ги втасам, ама нешто ми тежи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
а кога ќе излезеш на горниот крај од планината, долу веќе нова шума пролистала, млада младица, кревка, марула, други ластари се подале и ти само се преместуваш и пак јадеш, само по една широка бука за сенка си оставаш, и јас не сакам така да мислам, вели Стеван Докуз ама нешто ме тера, којзнае во која длабина е скриено тоа што ме тера, дали некаде во мевот, или уште подалеку и подлабоко, а јадењето не е еднаш и не е за еднаш, кога би можело да се најадеш само еднаш и тоа цел живот да ти држи, сто години да не мислиш за јадење, само си работиш, ама зошто да работиш тогаш, си мислам, што ќе правиш со сработеното, ќе се чешкаш, ќе се чешлаш, и зошто ќе ти служи устата, зар само за да ја поганиш, и таа треба со нешто да се подмачкува, да се проветрува, ќе ти скапат забите од неџвакање, од неработа, ќе ти фати пајажина, вели Стеван Докуз и џвака некое чкорче, го толчи, го цеди, а јадењето никогаш не му се познава, никаде да му се види јадењето, дали нешто во него му го јадеше, дали за два-тројца јадеше или му го земаше некој црвец, некој скриен молец во него или некоја друга заседната болест,
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Што ми се криви луѓето, а и Јон не ми е крив. Може и тој не сака така, ама нешто го тера, го турка Тој натемаго.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Веќе се растураше пазарот, му плативме на анџијата за сеното, а слушаме вика човек. Ќе си одиме, не си одиме, ама нешто како да нѐ натера да појдеме кај човекот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Имам и илјада други прашања, ама нешто постојано ме брани, не ме остава да преоѓам натаму.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мечката уште толку се восхити, ама нешто ја натера да се зачуди.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)