ама (сврз.) - си (зам.)

- Види го, убаво момче, и паметно, ама си има фалинка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Вид го, бе, овој, ќе му се искачи на газот од автобусот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Не е дека нема, ама си аздисал по виршли што личат на Перутнина, сирење што смрди на Трничко, патлиџан што мириса на јабучар...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Тие не знаат кого го оплакуваат, ама си прават редови.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нозете ни се досегаат, ама си ги собираш, што ќе правиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А ти се вика, ти се рика, што се вели, ама си го прекасуваш и гласот, не го пушташ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ве читам, вели. Многу сте биле писмени, сакам да му речам, ама си ги враќам зборовите, си ги голтам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
За мене уште трае војната, сакам да ѝ кажам, ама си ги голтнувам зборовите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама си мрмори човекот, си брчи под носот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама си ја терам работата: ги плавам алиштата ги цедам, ги спростирам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Така си мислам за смртта, ама си мислам и за домашните. Може затоа и ми се суши устата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама си велам: ај, не чешај се, Велико, кај што не те јаде и не знам кај да му се изнагледам побрзо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)