ама (сврз.) - ќе (чест.)

Токо, ќе ви дојде умот и вам, ама ќе појде кумот!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама ќе разбера јас, па мајка Јана да ти е, — и почна да внимава што прави Доста, како оди, како работи, што јаде, што пие.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Абе со тупаницата ќе изгледаме револуционерно ама ќе мора да ги соблечеме скупите капути.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
- Не можам 100 посто да ви гарантирам за нивата ама ќе видиме што можеме да напраиме, рече Матновидецот 2.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
ПОЦКО: На здравје, куме, на здравје! (Му ја полни чашата пак со ракија.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ти велам, колај работа! Го уловив ли јас него, не го испуштам од раце, па волкави заби да има!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Како да го сожалува.) Е, ама ќе ја држиш чашката дури не се испразни, зашто таа сирота, си нема столче, ѝ се окршило.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПОЦКО: А, колај работа за тоа, адет е овде. Ама ќе речеш Цигани сме, е, туку и рисјани сме, жими Ристос!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Може ќе му дојде кусо кога ќе жнееме, ама ќе се снајде.“
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уште не фатила жештината, ама ќе ти се слади.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сега не знам како да кажам, ама ќе кажам...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти, синко, не ме слушаш за ова што те учам сега; арно ама ќе дојде саатот, што моиве зборови се по глава ќе те удрат и тогај ќе поверуваш; арно ама што рекол некој: ќе ти дојде умот, ама ќе ти појде кумот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
- Оф, леле, не е на арно - офна мајка Јаглика, невеста Трајаница - Не е на арно, Ѕвездо мила, ама ќе чекаме да се искачат дедо и баба... - Двете гушнати молчешкум се загледаа прудолу.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Во спротивна насока можеш сосила да ја движиш, ама ќе го расипеш часовникот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па си велам: Будалче, не размислувај... денот ќе си го расипеш... есенската прошетка во Сарај.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Мора токму така да си врви, како што се движи стрелката на часовникот - одлево надесно.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тогаш Пеце ја фати Трајанка за рака: - Ама ќе се делиме ли?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Мене нека ме отепа, си велам, не ми е многу дојдено до живеење, ама ќе го отепа и Мисајлета Ковачот. На права правина. А што ми е крив човекот?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А магарето колку може да згази, кога копитата му се ко излижани стопариња. Ама ќе се мачиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со него барем некако ќе се разберам. Шат-пат, ама ќе се разберам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Кажи ми, рече Роден Мегленоски. - Ќе ти кажам, рече Дуко Вендија, ама ќе ти кажам како што ми кажуваше мајка ти, Велика, и како што ми кажуваше татко ти, Јон, и како што ми се кажуваше мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)