Паднаа од грчка страна три четири момчиња од Градешница и Старавина, а од бугарска падна Стојан на псалтот Кулета Куша од Витолишча а другите се разбегаа, бидејќи знаеја дека аскерот ќе дотрча на грмежите од пушките.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ниту студент на квантна механика, инженерство (машинство), или математика не би поставил такво прашање; наставникот е таму каде што е, бидејќи знае за предметот повеќе од студентот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ѓурчин победил, му ја отсекол главата, ја ставил в зобница и ја однесол во Солун кај Лобуд-паша (со кој Ѓурчин бил добар пријател) бидејќи знаел дека неговата глава била уценета од турските официјални власти.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Културата (со големо К и во еднина) станала култури (без голема буква и во множина). (...)Но, постмодернизмот внимава на тоа маргиналното да не го претвори во нов центар бидејќи знае, според Баргин, дека „исчезнале апсолутните гаранции објавени од страна на најважните метафизички системи.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
„Јас не сакав да ви го кажам ова што сега ќе ви го кажам, бидејќи знам дека тоа ќе ве ужаси, но сега сум принудена да ви го кажам.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ако направам холограм на масава и честичките во холограмот ги распределам со истата густина со која се распределени во масата, бидејќи знам дека и масава е еден компјутиран збир од точки исто како и холограмот - ако значи со своите сетила или сознание не можам да ја утврдам разликата помеѓу холограмот на масава и самата маса, тогаш нема веќе никаква смисла да се каже дека холограмот е симулација на масата.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тогаш уметникот може да продолжи со фрлањето на бисери пред свињи бидејќи знае дека енергијата концентрирана во бисерите има повеќе смисла од самите свињи и дека кога свињите ќе исчезнат свинскиот полигон ќе се претвори во мистериозно наоѓалиште на бисери...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Таа се израдува кога ме виде мене, бидејќи знаеше дека многу се дружам со Марина. Нѐ почести чоколадни бонбони.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Јас не го познавав. Подоцна во разговорот видов дека е наивен, но не ми падна на ум за тоа да го обвинувам, дури напротив, ми беше мило, бидејќи знаев дека всушност се работи за чувства кои во моментот го беа опфатиле.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Бев почестен да го читам Вашиот текст и Ви ветувам дека често ќе се навраќам на него бидејќи знам дека е безвременски!
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Кога ја прашале каква награда ќа бара за соработката, таа смело одговорила дека за пари нема да работи, бидејки знае дека се става во услуга на едно свето дело, зашто ги „сакала Македонците што умирале за слободата за својата татковина“, а знаела мнозина од нив коишто привремено живееле во „Батемберг“ дека млади загинале за таа цел.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Ќе мисли дека е изветреана, си реков и си ја смирив малата грижа на совест што ја почувствував.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Париз ми се чинеше многу полесен за освојување одошто Лос Анџелес.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ќе помислат дека јас ја задржувам и дека поради мене не ги послушува и бидејќи знаев дека вежбањето за Мила е сериозна работа, станав да си одам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Испив половина чаша и, бидејќи знаев дека ќе познае, дотурив малку вода.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И бидејќи знаев како ќе тече неговиот монолог, сосема се исклучив.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Особено ме опседнуваше желбата за Дизниленд и бидејќи знаев дека е таа сосема неостварлива, се ориентирав не кон американскиот туку кон европскиот Дизниленд, што се наоѓа во Париз.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Те молам, поседи уште малку – рече Мила.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Во тој момент злобно ги протрив дланките, бидејќи знаев дека уште на многу луѓе, денот од рано сабајле ќе им тргне со нервоза.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
И треба да сме зачудени бидејќи знам оти секој од нас е слика на космосот.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Зошто да го послушам Банде и без тоа тој е упукан и мртов а јас не сакам да ја загубам слободата на сонувањето – ѝ одговорив и притоа навистина бев тажен бидејќи знаев дека таа не може да ги сфати моите причини.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
На она буржуи не му обратив никакво внимание бидејќи знаев дека го има спечелено на работното место.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Таа имаше за сè свои решенија.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Безначајна минијатура на сеопфатната бескрајност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Луѓето, бидејќи знаеја дека баба Севда заборава и зборува што е да е нека е, едни ја сожалуваа, други се потсмевнуваа, ама главно гледаа неа заволијата да не ја повредат, и така секој си го гледаше патот свој.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Понекогаш тој ќе препрочиташе некоја од книгите кои ми ги препорачуваше – ги сакаше Софокле, Шекспир, Гете и Сервантес; од мене бараше да не ги читам Балзак и Флобер, затоа што биле полни со неморалности; Достоевски, кого тукушто го откриваше, ми го забрануваше затоа што бил полн со мрачни мисли.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Кога правевме паузи меѓу читањата и одевме во дворот на библиотеката, брат ми ми кажуваше работи кои тешко можев да ги разберам, но сепак внимателно го слушав, бидејќи знаев колку му е важно некој да го сослуша, затоа што неговите пријатели беа посветени само на медицината, а тој сакаше нешто повеќе, тој сакаше да ги разоткрие тајните на човечкото суштество кои беа отаде анатомијата; Зигмунд беше уверен дека тоа растајнување би можело да се направи со вкрстување на разумот и чувствата, тој велеше дека и размислувањето, и чувствувањето се есенцијален дел од нас, и само при „соработката“ на тие два дела човекот може да се осознае самиот себеси.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Ти го кажувам ова бидејќи знам повеќе за животот одошто животот за нас.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
„Ова ти го раскажувам“, ја заврши дедо ти проповедта, „бидејќи знам оти сакаш да слушаш“.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Баравме долгнавести камења и со шамиите ќе ги подбрадевме и тие ни беа бебиња, а бидејќи знаевме дека сѐ умира, божем бебињата ни се разболуваа, па ќе ги закопавме во дупка.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Не треба некој да ме уверува дека тоа не се одгласите на стравот, бидејќи знаев дека цепутката што го начнала лакот на бирото нема да запре каде што се наоѓа во овој момент.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
И бидејќи знаев дека еден ден таа ќе се соса, ќе дојде до ова, гледав животот да го поминам што може подобро: шетав, скитав, одев кај ќе ми текнеше...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)