Потребни се многу умешност и досетливост за да се постигне тоа во случајот со мажите, а мангупската задача да му се дорасне на тој предизвик ѝ дава на машката геј-култура многу поттици и можности да си ги покаже динамичноста и инвентивноста, како и да си ја пројави непресушната способност да штрекне и да изненади.
Спротивноста меѓу убавецот и кампот соодветствува токму на контрастот меѓу гламурозноста и абјектноста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тоа оживува цела навалица древни бабароги што во минатото се користеле за да ни се наштети – за да се прават од нас ликови за подбив, предмети на погрда, суштества за сатира, жртви на омраза, морална осуда и насилство – и незгодно нѐ потсетува на оние задрти медицински сфаќања за сексуалната девијантност кои Едмунд Вајт си ги спомнува со морници и според кои истополовата желба била симптом за обратност на сексуалните улоги, а мажите хомосексуалци биле сродни инвертити во кои се отелотворила сексуалната природа на жените.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Поврзувањето на геј-мажите со женскоста е причина за особена тревожност бидејќи претставува назадување, симбол на вековна хомофобична предрасуда.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Никој не сака да биде клише, сигурно, но машката геј-женственост не е само стереотип: таа е штетен стереотип со долга историја.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дека секој геј-маж ризикува да го отелотворува одбивниот, презрен лик што потајно истовремено го плаши и каков што верува дека е?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, додека треба извесна досетливост за да се искомбинираат гламурозноста и абјектноста (или гламурот и хуморот) во случајот со мажите – бидејќи претставуваат темелен, категоричен расед, поларност меѓу добри и лоши, благородни и долни, мажествени и женствени, сериозни и несериозни мажи – гламурозноста и абјектноста лесно се совпаѓаат кај жените.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)