да (сврз.) - душка (гл.)

Се наведна Драган до подот и почна да душка.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Почна да трча од одделение до одделение, да душка како загар, проклет да бидам, како загар, да се загледува во секое лице со таков израз како да препрашува: - Ти, скоте, тука ли си, во стројот, !
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Колку да душкам не можам да им пријдам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Морам сам на светското буниште да душкам кој сум.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Можеш да им се заколниш на агите дека само тоа правиме. Ако тие те испратија да душкаш зад ѕидовите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)