Од сеништата бегам кон сеништата стасав претворен во оној долап што беспрекин се врти и чека да заросат води и браздата да вјаса и скелетот на тркалото повторно да сее пее и 'рти.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
На Грамос, ден преку ден, мора да подзаврне, да зароси.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)