да (сврз.) - нема (гл.)

– Ја свршивме некако работава! – рече најпосле задоволно шефот откако пивна последен пат од ракијата, па на заминување дофрли: – Ќе одеше побрзо, да немавме толку неписмени во нашите редови...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Навидум, како да нема некоја особена врска.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Мајка ми постојано реагираше со зборовите: – Само да нема војна, само да нема војна!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Си сакал да останеме свирки! Да нема Месната ни денар кирија“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ете тогаш беше кога ми е даден ферман за градење на црквата и друг ферман за да се нареди да нема неправда при собирањето на џизието...“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како божем тој да нема свои приказни!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Немој после да жалиш како мене, рече мајка ми. Нема, реков јас.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На Трендафил му се допадна мојата одлука да нема свадба.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
— Ќе немале тие пци, оти да немаат? Кај му се парите?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А зошчо јас излегу кумита? Ете баш за таа слобода.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Седа — седа, лежа — лежа. Да нема кој да ми кумандуа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Нешо си ми нервозна“, „Много ти љубоморат“, „Пуно имаш душмана„, „У никога да немаш поверење,“ се едни од главните фрази на оваа наша легендарна македонско босанска пророчица која на крај увек ќе ви дае воља за живот со нејзината фраза дека „Среча ти стои“.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Ти гледај да нема влага да не вие во крстот. И норовите да не ја лапаат плашицата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сепак, чувствувајќи му се должен, како токму да му текна го потпраша: - Да немаш телефон? - Имам. како немам!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ни плетеше ни метеше, ни крпеше ни шиеше, ни месеше ни печеше, ни параше ни бараше, ни молеше ни колнеше, само го дупеше ѕидот со отапениот поглед и како да немаше да се зачуди ако од тоа куќата ѝ се урне врз главата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Па дури и да немаше ништо повеќе од она што го виде тој - и сѐ додека е жива тој нема да може да се сеќава на тој момент без болка; болка која ќе му го кине срцето - сепак она што го виде беше многу повеќе од она што воопшто можеше да прифати, да опрости или да заборави.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Условите за добивање на оваа субвенција е кај работодавачите да нема намалување на бројот на вработените на неопределено време три месеци пред денот на вработувањето на нови работници, освен во случаи на смрт или пензионирање, на вработеното лице да му се исплатува најмалку минимална плата утврдена со закон за полно работно време, обврска да се задржи на работа ова лице уште две години по завршувањето на периодот на субвенционирањето, кој пак исто така изнесува две години од денот на стапувањето на работа на работникот.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Надвор од таму и далеку од сите тие злоќудни гости, кои сеат и жнеат невистини прости, развеани на ветрот бесни, како во сонот мој пак тој чувар да биде на иднината, на мигот на вистината, на слободата и мирот, птица-морнар вечен, за него да нема земја друга.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Вака никогаш не било. Да не можам да дишам, Да нема живот веќе.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Подоцна во циркусот научив дека сите циркуски ѕвезди бараат на тренингот, освен учесниците во точката и аѓутантот да нема никој друг, особено не во публиката; редовно се случува да им падне концентрацијата ако има макар и две очи во темнината што ги гледаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Впрочем, тој брак беше сосема логичен и очекуван, но јас и ден-денес не можам да се ослободам од чувството дека во тој брак влеговме, и јас и Земанек, само за да немаме грижа на совест по однос на Јан.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Го гледав: беше речиси неизменет, како да не стареел, како да немал време да го направи тоа; само брчките на челото му беа некако поистакнати, како некој запис да имаше на челото, господин судија, како да е тоа линија на животот што наместо на дланка, кај него се преселила на челото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Македонцкото нема да го дајме! Шо си е наше, наше ќе си остане. И само така... и повеќе збор да нема!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Само таа да нема нејзини, тешко е мешани деца да се чуваат.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Потоа, кога ќе дојдеше време да се вратиме во нашите соби, болничарите го фаќаа Хајнрих под мишките, и тој се подигнуваше, па потоа тие со рацете го бодеа во грб, и тој чекореше, механички, отсечно мрдајќи со нозете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А Хајнрих гледаше без да ги помести зениците, како да нема ништо околу него, како и него да го нема.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ја оттурнуваше Августина, а потоа дојдоа чуварите и ја одведоа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Нели рековме нимфоманките да останат во нивните простории и да немаат пристап на карневалот?,“ викаше однекаде медицинската сестра Хилда.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
51. Ете зошто, еден од најглавните долгови на македонската интелигенција е да се отстранат еднаш за секогаш од Македонија бугарската и српската пропаганда, да се основа во Македонија свој духовен центар за Македонците и тој центар, како и самите Македонци, да нема никакво земање-давање со соседните балкански држави и народи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Така, односите на нашиот народ кон Турците и муслиманите воопшто повеќе зависеше од последниве отколку од нас: ако муслиманите гледаа на христијаните како на луѓе рамни на нив, тогаш нема сомнение оти не само ќе беа најарни односите меѓу христијаните и муслиманите, ами може и да немаше востание.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
11. Не еднаш сме спореле оти има разлика помеѓу Крит и Македонија, оти има држави што се заинтересирани за status quo-то и ќе направат сѐ возможно да нема замешување во наша полза.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ние треба да создадеме таква положба – да нема во Македонија ни бугарски, ни српски ни грчки интереси, зашто таму нема Бугари, Срби и Грци, ами има само Македонци од словенско потекло и некои други македонски народности.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Актерите ги читаат само репликите на ликовите што треба да ги реализираат, а управниците се однесуваат како да немаат ништо со светот и светските јазици.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Што значи тоа да немаш елементарни услови за работа?
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Што ме гледаш така - да немам рог на носот? - Те гледам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Само тој и еден господ што е над него, над нас. И околу нас - во вода, под дрво, зад камен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Фиданке, дојдов. Штама, во селото како да немало пци. И пак извик. Погласен. (А ти, Арсо, начека село без кучиња!)
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Наслушнувал, чул. Извик, потоа шушкање во тревата и птичје мешколење на гранките зад куќата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Беше како некоја маѓија, од која оние двајца се растопуваа во таа млечна нестасаност на виделината, бидејќи тука всушност како да немаше никакво оддалечување. Сигурно затоа што им ги гледаше само грбовите.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она пладне, кога војната беше оттатнета, а нејзините сенки сѐ уште стоеја во изгорените куќи на нивното село, и во разурнатите мостови, и во разодградените плотишта, а по селските сокаци се тркалаа празните картонски кутии од УНРРА, и селаните се облекуваа во половните американски карирани виндјакни со неминовната црвена шарка, и кога двете селски бакалници беа прекрстени во Кооперативни сектори, а секој нивни ден се завршуваше со по една фронтовска конференција, на која тие по двајца-тројца продолжуваа да се запишуваат во Задругата; она попладне, во кое исто така мнозина, продолжувајќи да немаат доверба, а и Змејко беше меѓу нив, обично молчеа, за сето време, сите тие денови, и додека се меткаа по цел ден по средселото, а и вечерта на конференциите, а дури после си се разотидуваа кон дома; она попладне, кога ќе им станеше чудно ако речеше некој дека оваа вечер нема да има конференција, толку чудно и толку пусто, што дури и самите би ја закажале неа, она додека исчекува задружниот курир - поранешениот пандур, - пак да притропа со барабанчето по сите мегдање од селото и се чудеа што уште го нема; во таа тишина, во која стоеја зачмаени на средсело сите мажи, а меѓу нив само ретко ќе пробечеше некој глас, кој можеше да бара или огон, или тутун, кој ниеднаш не кажуваше ништо повеќе: тоа пладне, во кое подоцна се насобираа сите крај една лимузина и еден џип што пристигааа од градот, носејќи уште една од сите оние делегации, што доаѓаа на конференциите и постојано им го зборуваа сѐ тоа пак тоа, сега од колите излегуваа луѓето и се поздравуваа со селаните со онаа неприфатена, одгатната фронтовска желба за приближување и Змејко уште на прв поглед го препозна онојго.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Срамота е ваква метропола како Скопје да нема стокатница!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А тоа значеше докторите да не трчаат брзо по ходникот со дрвените кломпи, да нема пискотници и врескања, и онаа одвратна стара количка да не свири како раштимувана виолина и да не квичи заедно со несреќницата легната во неа, свесна дека одлежала залудно денови, месеци... Долго, но не и доволно долго.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И, не дека нема да нѐ биде, зашто сме поднаучиле и ние по нешто под јорган сиве овие години живот, ама борделот ќе мора да се вика „Кај баба“, за да нема забуна при влезот во бордо обоениот хол, во кој гостите ќе ги дочекува хостеса во црвен фустан со длабоко деколте и, со насмевка, распеана ќе ги разнесува по собите... или, уште подобро, со фотогалерија што ќе оди на видеобим ќе ги нуди нашите вработени и пријавени работнички со бенефициран стаж.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Има по нашите села и такви старчиња: побелени веќе а младолики - румени, чисти, проѕирни, со меки движења, како освен `рбетот во нив да нема ни една коска.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А вечераме што да нема поубаво. Кој знае и господ дали вечерал така.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Оди да налееш, викам зар може и вода да нема. - Ниедно време е, Јоне, вели, кај се оди сега? 242
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И џвака, како да нема никој, како да е сам во собата. (Тој џвака, а децата подголтнуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Земи ме барем и мене, викам, за да немаш повеќе работа кај мене.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
19.50 Замислете нешто што го трга сиот ваш страв и прави да нема никаков стрес. Издишувам. Замислете дека исчезнува и најмалата непријатност.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Кинезите велат, идејата не е да се изгори туку да се гали нежно, така што колку послабо се загрева (не преслабо и не пресилно), толку подобро.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Но таа стравуваше книгите да не го испратат таму од кај што можело да нема враќање, како многумина, како што можеше да му се случи на Климент Камилски кога, сепак, се врати од Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние власите најарно знајме шо значи да немаш и да не си навистина на свое, или пак то шо ти следи и го имаш да ти го оспоруват, негират.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Наеднаш нешто се смени. Времето како да запре. Како веќе да немаше ништо.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Како да немав никогаш доволно време да ја разберам нивната среќа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Разговарајќи со неа, тој сфати колку е всушност лесно човек да се прикажува за исправен, а притоа да нема никаква претстава за тоа што значи исправност.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Како да немаше повеќе потреба за тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Девојката го прескокна и ги разгрна џбуновите, меѓу кои како да немаше пат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Долу на улицата мали вители од ветер тркалаа прав и искината хартија во спирали и иако сонцето светеше, а небото беше јасно сино, изгледаше како во ништо да нема боја освен во постерите што беа излепени насекаде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од еден член на Партијата се очекува да нема лични чувства и да нема падови во ентузијазмот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Не“, рече тој, „не чувствуваш исто.“ Изгледаше како да нема што повеќе да се каже.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да се биде идеолошки исправен значи да не се мисли - да нема потреба да се размислува. Исправноста е несвесност“.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А твоите беговски намесници учи ги да не ѝ прават зулуми на рајата и да не ѝ додеваат многу. И пизма да нема спрема никого.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Како да брзаше некаде, како да немаше време.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Што би било кога во градов, на едно место би биле собрани само куци луѓе како него, и згора на тоа да немаат право да се мешаат со други?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
18. САМАТА Е КИТКА, А КИТКАТА ЈА САКА - убавината не е збор ни дно ни врв да нема, по мориња плови, по небото лета така, а тука, на земјава, гробот ѝ се спрема...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Нешто, длабоко во мојата подсвест како да ме тераше да патуваме, како да нема повеќе време, на есен можеби ќе биде доцна…
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
А да немаше ништо, ќе си умреше мирно, спокојно, како јагне, зашто ќе немаше за што да пека, за што да жали. Ете така, снао...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Радост завладеала меѓу луѓето. Го врзале змејот со синџири и фртоми, ги впрегнале сите волови во селото и го искачиле змејот на брегот, го донесле до големата дупка - сандилија, на која дното не ѝ се гледало - и го фрлиле змејот внатре; ја наполниле дупката со големи камења и ја зарамниле со земја да нема трага од змејот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
— Првиот брав да нема маана — велеше Лесната, кога Чолакот рече оти прв ќе донесе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Се измешаа така и се разделија на групи и секоја група бодињаше по една уличка, за да се сретне со друга во друга та да нема каде да се поминат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Нашите стари често ја цитираат мудрата еврејска поговорка што вели: да не ти даде Господ да имаш, па да немаш!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Мене поговорката ми е океј, ама мислам дека функционира и во обратна насока: да немаш, да немаш, па нагло да добиеш!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
1. Сите ги утепале уште одамна, на време, за да немаат проблеми у иднина.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Уместо предговор, увод и сл... Уште одма, на почеток, да се разбереме... Да нема после: не знам, не ми кажаа... Рукописот е пишуван на скопски сленг, али лајт варијанта.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Кога Англичанецот направи поторно: Хм! - тој пак ја крена главата, го загледа повторно, и пак помина едно ребро низ устата очистувајќи го да нема ништо на него.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Целта им е да се распарчи Балканот да нема голема држава...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ако се налути Сталин, размислуваше Татко, може засекогаш да ги блокира границите и да нема излез од Балканот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
„Зошто и глупостите да немаат педигре?“
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Простор-око За сето време додека се мислам како да ги опишам претходниците на зборот – аватарите неподатни, а плотни за сето време неправедно што ми е дадено одеднаш за сѐ просторот се упатува накај мене и опфаќа сѐ како катаклизма - тој да има каде, јас да немам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Фрли го што подалеку, натфрли го јадливо, разјадливо - не плукај, подголтни - да нема мера расцепот во овој расчепен разговор јаз-говор, јас-говор пред овој исплазен јазик при таа жега во умот нишан на нишан јас на ти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Зголеми го растојанието, пламни од долгото гледање во истиот свет, овој свет од беглиот допир со стварноста - од нејзината развратност, од нејзината понорност од таа скривница во сударот со измисленото од таа родна куќа, тој нерешлив спор меѓу сонот и јавето – побегни толку далеку што да истинеш од желба да се вратиш, оддалечи се толку многу што да немаш кога, што да немаш младост да се вратиш.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Па подобро тоа отколку воопшто да немаш име, претполагам“, ги набра рамениците.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Криминал веќе скоро и да немаше, затоа ни полицијата не беше потребна, освен оваа една, единствена кола што скиташе по пустите улици.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
СПИРО: Не би бил тој мајчин син, таков нагизден и надуен, да нема толку пари, зашто пара чисти и пара се кара...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Гушкување и бацување, такви работи да нема! (Отидува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
НАЦА: Чистотата стои до човекот.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Зошто така ме пукаш, Стојанке? Ќе пукнам од мака кога ми зборуваш така!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе ја земеше авланката за вино и ќе прашаше: „Од кое да наточам: од „јагнешкото”, од „арсланешкото” или од „свињешкото”? и ја кажуваше приказната за дедо Ное, кој, кога ја засадувал првата лоза, некои прачки ги залеал со јагнешка крв и благословил: тој што ќе пие вино од овие прачки, да пие по малку и да биде кроток како јагне; другите прачки ги полеал со арсланечка крв и благословил: тој што ќе пие од овие прачки, да пие троа повеќе и да биде силен како арслан; третите ги залеал со свинска крв и благословил: тој што ќе пие од овие прачки да лока како свиња и насита да нема...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
„Ти да немаш некој Тоше во Iб?“ ја праша. „Си погодил: еден е Тоше, еден е Тодорче, а еден е Тоце! Ама тројцата се многу смотани!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
ДИМИТРИЈА: Немој ти збор да нема. Нека има збор.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОЖО: Оди прошетај надвор, залажи се. И затвори го капакот да нема провев.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Би мастурбирала цел живот да немам други здодевни обврски во животот.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ДИМИТРИЈА: (Му дава на попот пари.) Догодина во седум навечер. ПОПОТ: Збор да нема.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
211 Таков трансфер, иселување на „120.000 Македонци северно од границата на Грција од 1941-ва“ му предлагал тогашниот амбасадор на Велика Британија, Р.А. Липер, на министерот за надворешни работи на Велика Британија, Антони Идн, во писмото од 24 ноември 1944, а со цел „Грција да нема славјанско малцинство и заради тоа што ампутирањето на славјанската територија кон западна Македонија и нејзиното анектирање во славјанска федерација е практично невозможно и би било истовремено економска катастрофа за Грција“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
256 Иницијативата за разговор со раководството на Бугарската работничка партија (комунисти) за формирање југословенско-бугарска федерација ја дал ЦК на КП на Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
А се случува и тоа родителот да нема пари за нешто многу важно да купи, да плати, а вие ако му побарате ќе ви ги даде, и на заем ќе земе, дете сте му, а вие ќе ги потрошите не водејќи сметка дека тие се попотребни за нешто друго, одошто за вашето одење в кино, одење во слаткарница, купување на некаква модерна кошула, маица и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Како да немаш што да облечеш, зарем не гледаш дека пантолоните ти се отпарани назад?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Едно затоа што ако направат нашите беља сега кога валијата е тука, тој може да си рече оти тоа е и против него, а второ, уште полошо ќе направат ако бегот ги побара терачите а селото да нема да ги даде.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- О, бре, пусти Петре, лошо да немаш, - подрече баба ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Како никого друг да нема, кога ја потокми, проба како се покрива под полата и го праша Србина пикајќи ја раката в џеб?
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Како да нема умирачка. Настојуваме кој од кого повеќе да успееме. Успехот нема цена.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Шипецот како од пушка објасни: „За да нема кој да го плати кога ќе си оди“, рече Али како да е ота толку природно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Отидов и што ќе видам: станот подреден, да нема за повеќе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да нема суво нешто на мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко никој да нема зад неа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ете, дојде да нема веќе чекање и да нема што да се чека.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но смртта како да немаше време уште за еден чекор да ми се доближи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Посигурно е да немаш оружје, ми рекоа и ми го зедоа. Италијанска „берета“.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да нема ништо покрај мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
од секаде ги бркаат домородците, а ако излезеш еднаш, враќање нема, си фрлил камен зад себе, оние што се инаетат ги клукаат со сол, а вода не им даваат, ги полнат со рицинус, со струја и со спици, со киселини и со куршуми, со гол газ на гол мраз им го бришат паметењето, да немаш родно место, да не спаѓаш никаде, склучува договори и со Бугарија и оттаму си ги зема Грците, а Македонците ги брка во Бугарија, секаде ги поттурнуваат, им ја истргуваат земјата од под нозете, на ненадејно ги фаќаат; жените велат: не ни чинат мажите затоа е вака, а никако не си и никако не е; секоја година нов ветер, нова вејавица,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да нема ништо суво на тебе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како пердув си, Небеска, ми вели Коста, како ништо да немам меѓу рацеве.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ напикаа во една соба: да нема место да се протегнеш, ногата да си ја исправиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше толку убава што да нема ништо за фрлање.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како да им објаснам дека многу потешко е да немаш свое ,тешко".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја поткревам главата, а Цветан и Коста лежат ко никој да нема.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да нема неудрено место на земјата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дури гемиџиите и да не сакале, или да немале потреба од контакти со ЦК, самиот ЦК не можел да биде индиферентен и да не се интересира за сѐ што се случувало на револуционерното поле во градот, па и во цела Македонија.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)