А куќата? Нивите? Бавчите? Шумите? Ливадите? Лозјата? Можеш ли од нив барем делче да пикнеш в торба?
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Некоја колку една палце да пикнеш е дупната, вели, некоја колку една игла, вели.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога и да пикневме цела глава зелка во котлето, ете ти го мојот братучед Фодулчето, и уште не влезен ќе проговореше Ааа, убаво мириса! Пак зељка!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)