да (сврз.) - погледне (гл.)

Чекај, си велам, да се вратам до мојата смртна постела на која сум умрен и да погледнам дали на мршата ми се забележува дека сум свршил.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Не можеш да погледнеш од внатрешната страна. Да одам да му побарам лек?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Немав храброст да отидам и да погледнам во копаното.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не смеат твоите зелени ириси да погледнат во реалноста.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
4. Луѓето ги подигнуваа главите за да погледнат горе во мене.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Што и да ѝ се случувало на таквата личност во животот, колку и да била повредувана, таа секогаш може да погледне во минатото и да почувствува дека може да биде сакана. 54 Margina #22 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Откако ќе погледне во болен човек таа никогаш веќе нема да го симне погледот од оној кој брзо ќе заздраве и никогаш веќе нема да погледне во очите на оној на кого му нема спас.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
На Вера Кузмановска И одново на птиците помислувам, на полската чучулига, помислувам, која уште при прв допир со болен човек распознава исцелимо од неисцелимо.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Без да погледне некого или да се поздрави, директорот Владо се исправи и, тетеравејќи се, тргна кон вратата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Твојата - да погледнеш храбро во мојата слобода Мојата - да се довлечкам до празникот на праведноста.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кога да погледнеш на пладнина во август. - пеперутки што наскокуваат од изгорената трева, - детенце што си заспало среде пожолтени цветови, - ждребе со испружено јазиче што ги моли небесата за дожд Кога да погледнеш на пладнина во август.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Ми се отна смеа од градите. Ми стана смешно бидејќи си реков дека ќе мора да погледне зад штиците зашто мене таква ми е прикаската.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Јан Лудвик го исмеваше нашиот свет и тврдеше дека тоа е лажен свет, дека е илузија; ние моравме да се браниме себеси, да го одбраниме светот во кој живеевме, оти немавме друг свет, свој свет, како што имаше тој; ако го изгубевме светот на Партијата, ние ќе останевме сами со себе, и ќе моравме да погледнеме во празнотијата на сопствените души.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мислам на она: малку полтрон, малку повторувач на туѓи зборови, малку мавтач со главата, и гледаш, си пораснал па можеш да погледнеш и преку главата на највисокиот пред себе...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мрдни се или наведни се да погледнам и на таа страна.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Местото се вика Превалот и нужно тера да застанеш и да погледнеш долу каде во прстенот на околните планини се легнати двете преспански езера.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
За да се достигне таа цел ние треба да се одделиме од другите балкански народи и самостојно и критички да погледнеме на самите себе и на нашите интереси, како и на балканските народи и нивните интереси.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Треба да има луѓе што можат пошироко да погледнат на прашањето и непристрасно и без занос да ги измерат резултатите на секој еден чекор на комитетските работи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ползата за народот од научното работење на нашата интелигенција ќе се види од тоа што нашиот народ сам со свои очи ќе може да погледне на себе и на другите народи, ќе ги изучи своите и туѓите достоинства и недостатоци.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа ќе го натера нашиот народ и неговата интелигенција да погледнат назад на своите слабости од коишто произлезе неуспехот на Востанието.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Темнина... каде и да погледнеш, крвави молзници, ранети борци, небото со црна покривка... И што сега, Јане, Јанееее!! Довикуваа болните и ранетите...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Тука, крај него, во неговата близина, имаше уште некого, тој просто го сети неговиот здив и неговата зачекореност, еден ужасен впечаток за нечие непожелно присуство, сè додека не беше во состојба да ги вкопа петиците во двете вдлабнатинки, што успеа да ги направи за тоа во тврдиот снег, и добро да погледне нагоре, кон стените, до кои не успеа да допојде во ранината.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Малиот се сепна, само за миг, и притоа имаше време само колку да погледне во него нагоре, а после веќе не мислеше на тоа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Само кога ќе подзастанеше еден миг, со виснати раце и со две капки пот над веѓите, можеше да погледне на сето тоа, но уште веднаш потоа сѐ исчезнуваше, оставајќи го целото негово суштествување само за да може да ја дочуе и најнезабележливата промена во писокот на неговата пила, додека таа саскаше низ некој глужд во трупецот под себе, за сето време чувајќи го на дофат малото кутивче со подмас, со кое поминуваше по сите зглобови и по сите колена на механизмот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Не можеше ни да се исправи, ни да погледне кон својот прогонувач.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој не можеше, можеби не смееше да ги подигне очните капаци и да погледне во луѓето во салата. Се надигна од сите страни врева.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Старецот имаше светечки лик. Затоа се срамев пред врсниците и се плашев да погледнам во чии и да било очи како сега. Затоа рано созреав.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Но и без да погледнам знам дека куп подвижни кумулуси го составуваат од бели облици ликот на големиот Сталин, од студентските дни Јосиф Висарионовиќ Џугашвили. Тој, ти кажувам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
И кон кај да погледнеш, го гледаш само сонцето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и страшно беше надвор, во тие долги зимски ноќи. Ти е страв да погледнеш, а не да излегуваш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Што бара? Сопчето, сопчето, ако не е издадено! Не, не за себе, не за да живее во него!
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А потоа пак се запали светлото над тажната трпеза на која еден татко, зашеметен од болка, ги набљудуваше вомјазените лица на трите деца коишто не се осмелуваа да погледнат накај вратата низ која мајката влегуваше секоја вечер, носејќи чинија што испарува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Затоа сега немам сили да погледнам кон прекорот во очите над мене и не сум сигурен не е ли тој колар мојот старец прогонуван поради моите долги панталони.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Од полуотворените врати на секаквите куќи кон мене зјапаа баби со лица на црцорци и тапонски агенти: оџачари со мердивани за да погледнуваат во туѓи прозорци, попови со оружје под прешироките мантии, предвоени пензионери на патерици и во излижани облеки на риги но со полициска цел во голите и збрачкани тикви, маслосани асфалтери со замачкани муцки и со душоваднички нокти на прстите, пожарникари, лажни студенти на државни бицикли, продавачи на зашеќерен сусам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но и без да погледнам знам дека куп подвижни кумулуси го составуваат од бели облаци ликот на големиот Сталин, од студените дни Јосиф Висарович Џугашвили. Тој, ти кажувам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Секако, направени се машини на кои се имплементирани алгоритми за учење, и Геделовата теорема не зборува ништо за нивните ограничувања. Да погледнеме на ова и од друг агол.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Мислат ли тие, ги праша, дека тој ќе ја претвори својата соба в штала, а браќата Крловец со остар песок под кожата на табаните не смееја да погледнат во него повторувајќи еднобојно дека нивната соба е мала и за мачка.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не можев поинаку!“ додаде речиси налутено и кревајќи ја главата за да погледне во Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се врати во својата полукабина без да погледне повторно во О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На третиот ден Винстон отиде во ходникот на Одделот за документација за да погледне на огласната табла.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Џулија се разбуди, ги протри очите и се подигна на лакотот за да погледне кон нафтената печка.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Засрамена од таква мисла дури нејќе да погледне во снаата, да не би да ја открие. - Душа човечка - лакомштилак!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Очи в очи - грев е да погледнеш пред да си му ветена... - се потргнува накај карпата.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Миговно Ѕвезда посака дланките да ги тргне, лицето да го крене за првпат да погледне - очи в очи - да погледне очи момчешки!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Сртови стрмни Кај и да погледнам Друмови црни Главата ја веднам Шуми непроодни Се плашам да мислам Ширини сводни Дозволете со мудроста – Да блиснам! 2007
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
ТРОШЧЕЈКИН: Извинете, сакам да погледнам низ прозорецот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Се плаши да погледне Со погледот ќе го разбие прозорецот. И стаклата ќе го разранат. Голото тело на нероденото.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Нишан (поделено јас) Договор е јаболко да не клаваме во разговорот - кутија отворена: раздорот, пан-доратот на мегдан сам ќе дојде во ситен кас, ненасит јаболкото е за по дома уште повнатре за интимни дела (пред употребата добро да се одмери) уште повнатре во умот без него -една глава сто ума- расцеп на личноста, пизма без име како јас-бол, како разроко јас поделено јаболко: поделено ти камен-меѓник (кај и да погледнеш!) во мојата нива коренот во твојата плодот а сенката паѓа на сите страни на светот, АДАМ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Објава повеќе драми се случуваат во мигот на обраќање зборовите ги одгледавте но срцето неприпитомливо интимно тера по свое граѓани час е кога мораме да погледнеме во мисловните спреги од нив зависи тежината на зборот климата на подрачјето на душата обновата на смислата младоста граѓани час е да се свртиме еден спроти друг со силата на љубовта во име на огнот допуштам да се размножува симболиката на Дрвото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Требаше само да погледне и уживаше при помислата дека е единствената жена на светот што е омажена за крилест човек.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Потребата да се свртиш за да погледнеш што се случило и што останало зад тебе доаѓа дури тогаш кога пред тебе ќе се испречи ѕидот на времето...
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мони уште не беше доволно висока за да може да погледне низ дупчето од вратата, па затоа имаше синџирче.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Или да погледнете низ цевката или пак - тој го исправи малиот прст и, пикајќи го полека во цевката, доврши - со овој прст...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како ли ќе одвикнеме од тоа и како ли ќе му се вратиме на ралото, на чеканот, мистријата... на тишината, на топлината под топло веленце и на меракот, а мерак е и тоа - да знаеш да гледаш и ѕвезди да броиш и во сено да се прпелкаш и меѓу снопје да се валкаш, на момина коса да погледнеш и длабоко да здивнеш - воздивнеш и да се радуваш - изнарадуваш затоа што си жив...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеш да се симнеш по скалите и да погледнеш низ стаклото, но таму ништо не плива. Таа знае. Два пати се има симнувано.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Немаа време да погледнат назад, Србин се прибра и со последни сили полека ја вртеше матарката додека камчето со лизгање не испадна однатре.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Па овој што и да погледне, ќе свене, ќе се исуши...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
После цело време да ми е незгодно да погледнам во патникот со мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мрдни се или наведни се да погледнам и на таа страна.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Се плашам да погледнам надолу, во водата, а камоли да скокнам и да пливам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)