да (сврз.) - роди (гл.)

На работа! На труд! Да роди род богат!
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
На работа! На труд! Да прокопаме меко полињата родни афион, тутун, житце да родат благородни.
„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)
Бремените жени можат да родат недоносени деца.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Лекарите установиле дека таа млада жена нема да може никогаш да роди дете.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Разводот го заврши младата адвокатка и побрза да се омажи за да роди едно прекрасно суштество.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Првиот ред, точно ако е сочинет, самиот ќе се сети што треба зад себе да роди, како што зрното само од себе, со Светиот Дух во него се буди точно во времето на кроењето на лозјата, напролет, и никогаш не доцни, иако сонце не гледа, оти под земја е.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
— Како се реши толку млада да родиш?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
– „Оти луѓе сме, затоа луѓе сме, му рекле, а за штркови што се правиме, си имаме од деда прадеда клетва да се правиме, чунки тука ние, Силјане, не е чаре да родиме челад според една клетва што ни е оставена од деда прадеда како што ти кажав уште од понапре“.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
И за вистина, Силјане, клетвата од старецот, што ги колна прадедови ни, ни се исполни и до неколку години сите деца од лошата сипаница изумреа и останале сите како црни кукавици без челад; да му е милост на Бога, зер нејќел да нѐ сотре сите, ами и дошол на старата од стариот на сон за да им каже на дедови ни да појдат кај изворите и во едниот извор да се искапат, та ќе се сторат штркови, и да прелетаат бело море и црно, та да појдат во вашата земја и тамо челад да родат и да ги изгледаат, та пак овде да си дојдат и да се искапат во другиот извор, та да се сторат пак луѓе.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Ѝ нареди на ќерка ми да се преправа дека е трудна, дека треба да роди. Немаше каде: се согласи, кутрата.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Вера е трудна. Реши да лежи. Сака да роди по секоја цена. Ете, ќе имаме и внуче.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Измитарената љубов помеѓу човекот- ѕвер и мечката- жена, според преданијата на селаните од тој крај, почнала во времето кога најугледните родилки од Кукулино се триеле голи една од друга со извици Роди, земјо, и голи се тркалале по нивите да роди земјата како што раѓале и тие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Игуменијата исцибрела од сеќавања.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Мало дрво не може да роди огромни количества затоа што нема моќ да ги донесе плодовите на своите гранки: веднаш ќе се скрши.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но големото дрво може да роди многу плодови и воопшто да не ја почувствува нивната тежина – рече старецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Секое дрво може да роди толку колку што неговите гранки можат да поднесат тежина.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Козарите се чудеа на податокот дека козата од Кавказ може да роди две јариња.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Наша женска среќа: Да родиш, да нахраниш, да успиеш, да расповиеш, да повиеш, да испереш, да спростреш, да исушиш, да собереш, да испеглаш, и гледаш твоето време заминало, снагата ти клапнала, некаква тежина ќе ти легне врз очите, што се рекло, ќе се изгубиш во сонот а без да разликуваш сон ли беше или јаве тоа што помина.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И Дукле најпосле се реши: ја зеде. Помина некоја година и Дукле чекаше да роди Кала но попусто.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)