Ама, вака не ќе можиме да тераме уште долго. Ризично е.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
И кога ќе почне да тера, да ти е мило да го слушаш.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
– „Ако се раздени, ќе ти кажам јас тебе клетва ќе добијам и друзи маслаати што ми ги кањараш ти мене, си велел сам со себе Силјан, дури да си појдам в град, да ќе ме видиш ти овде да ме тераш ти на жниење на оваа силна горештина, бидејќи има в град ладни меани, да седам и ќеф да терам со граѓаните.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Дојдоа до местото каде што лежела, ја опколија и почнаа да тераат, да викаат, да пукаат. Го испребараа секој дел, но мечката ја немаше.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Замавта со раце како да тераше муви и занемена, со рака покажа на гробиштата. Забрза чекор.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)