Му беше сеедно исто како што му беше сеедно кога рече дека може да дојде ваму сам, кога се согласи да дојде и да остане тука сам, исто онака како што му беше сеедно додека чекореше сиот поминат ден напред по неразгазената белина на снегот и кога не се погрижи ниеднаш дали оние двајца продолжуваат да идат по него и дали им е ним полесно да чекорат по разгазената трага.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
За две земјани паници брашно им кажуваа и дали им се живи мажите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не знам дали им се брзаше или беа задоволни од одговорот дека одам на гости. Ништо.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А и ние да чуеме дали им е блиску гласот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)