Но како никој, ни копуците, како што беше Борис Енда, не се согласуваше да влезе во колектив, Пената, на една конференција организирана за влегување во колектив и против бога, фати облог со мажите дека тој, ако се согласат тие да влезат во колектив, и за да им докаже дека веруваат во глупости, сам, ноќе на полноќ, ќе отиде на Самовилец и оттаму, за доказ дека бил, ќе го донесе копаничето со кое луѓето црпеа вода од кладенецот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Е токму во тие денови некој донесе писменце од тате во кое тој пишуваше дека е ослободен од логор во еден остров на море, бидејќи се јавил како доброволец и дека верува оти додека стигни писмото дома, тој цврсто ќе ги бие Италијанците...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Приказните за Голдштајн и за неговата илегална армија, рече таа, се целосна измислица што ја исконструирала Партијата за свои цели и во која човек мораше да се преправа дека верува.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тоа лето Охрид беше преполн со Срби кои пеколно лажеа дека се сите добри богати фраери од центарот на Белград што, претпоставувам, во поголем дел не беше вистина, но девојките беа испраксирани да глумат дека веруваат во секој нивни збор, сѐ во служба на добар летен незаборавен провод.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Не се фати за глава и ги праша дали веруваат во се а тие, со некој потсмев во гласот, рекоа дека веруваат во се и во него.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
И уште ви реков дека верувам во Бога со сето мое битие и убеден сум дека Тој еден ден вистина ќе ги воскресне мртвите, и праведните и оние грешните.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Таму ги криеме сите дупли планови, со која жена да се ожениме ако нашата загине во сообраќајна несреќа, како штедната книшка на брат ни да ја префрлиме на свое име ако тој ненадејно умре, таму се сите скришни прељуби, се што сме премолчале, што намерно сме заборавиле, таму е јасно кого колку мразиме, таму ја криеме сета невера за она во кое јавно се колнеме дека веруваме и сета вера во она од кое јавно се откажуваме, таму се складиштата на суета и страст, нашиот мрак и пораз, таму сме без шминка, без вештачки вилици, без мидери, таму сме грди.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ова претставува преврат на претходните, долготрајни убедувања, целосно предавство на најнегуваните претстави за природата на машката хомосексуалност во кои заедно со многумина од нас сме мислеле дека веруваме и во кои гледавме да ги убедиме и другите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
- Несреќата е големо зло и секој сака да ја избегне.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
И верував, а притоа и на глас потврдив дека верувам оти е можно оневозможувањето на несреќите.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Тоа е она со што се разликуваат од секоја политичка класа чии членови веруваат, или исповедуваат дека веруваат, во својата одличност.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Патем пак го молеше за тоа да му прости на Мирчета, но Луман му објасни дека верува оти тој Мирче е сиромав, само сака да го научи народот да знае со кого има работа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)