Младата жена заборава дека доцни на вечерашната претстава на „Травиата“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Ама и да сум била отсутна тоа е нормално.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ја поминав чекалницата, по чиј под, како и обично, беа посеани лушпи од семки и сончоглед.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Сепак, ми се чини дека доцни.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Еве, и оваа жена, претпоставувам, е убедена дека доцни за на автобус, зашто саатот ѝ покажува дека има само уште минута и пол до поаѓањето.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
А потоа и онаа помисла: ако навистина сметам дека доброволно дозволувам да ме води животот, од каде тогаш чувството дека доцнам иако втасувам речиси на време на автобуската постојка?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)