дека (сврз.) - дојде (гл.)

Не верувам дека дошле на твој повик!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Леле колку се грди! (Од чантата вади цигара) Дики, ако не ти се допаѓаат игрите на овие злобни дечиња можеме да ги исфрлиме од тука!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Знае дека дојде времето да ја изедам нафората на неговиот триумф што е испотпрен со толку академски ластагарки добивани повеќето со лакти одошто со ум и заслуга.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Таа вечер салата беше преполна со луѓе кои по ништо не одаваа дека дошле овде да уживаат, на своевиден начин, во она што пред нив ќе се прикаже на театарската сцена.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Веќе не владеам со својата имагинација Претпоставувам дека дошле низ сливникот или низ решетката за регулација на греењето.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа беше доста старомодна приказна.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Американски период (прв дел) Ребека (Rebecca), 1940г. •Претпоставувам, господине Хичкок, дека дојдовте во Холивуд мислејќи дека ќе го снимате Титаник? Наместо тоа, го снимивте Ребека.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кога ќе прогласат дека дошло времето на победи, на мнозина им се смалуваат и проретчуваат соништата.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Ама исто миризлива како и порано, па птиците преселници по миризбата знаат дека дошле на местото каде што можат секому да му се посерат на глава.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
На Митрета му се бендиса одличниот план и длабоко се издиши, небарем товар симна од грбот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ти ќе кажуваш дека ништо не знаеш, а јас ќе тврдам дека ти си осуден од комитетот на смрт како шпиун и мене ми падна лотата да те убијам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И Толе ја осети својата сила и големина. Почна јавно по Мариово да шета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И таа е наредена — одговори спокојно Илија и му објасни на Митрета, дека тој им рече на трупарите и на мајсторот да и кажат на потерата дека дојде Толе Паша, зеде леб и фати нагоре орманот, а од нивна страна веднаш тргна Илија да стори абер в село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Многу старци и старици се пренесоа во далечното минато и почнаа да тврдат дека овој ќе биде Крали Марко, кој преспал петстотини години во некоја пештера по Мариово, каде, кога влегол ја закачил сабјата во стената, која сега сама паднала, го разбудила и му рекла дека дојде времето кога треба да му одмазди на Турците за нивните зулуми.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете јас ќе речам дека дојдов да те колам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Дошол! Кој ти вели дека дошол! - се чуди тој.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Жена му помисли дека дошол во кујната да го испие утринското кафе и да го изропа своето препечено парче леб со кравјо масло и багремов мед, пред да се врати во ателјето на работа.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Нема потреба никој да не потсетува кога е утро, или дека дошло време за ручек.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И такво нешто постои, ама долу во ќеремидницата кај Кучичино.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, кога пред една недела дојде овде, мислеше дека дошол токму поради тоа свое грозење од насилство.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Му се слоши кога на телевизија гледаше како хеликоптерите ги надлетуваат селата во кои тој никогаш дотогаш не бил.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Градејќи сопствен критички суд за театарот и театарската уметност, тој верува дека дошло времето во кое ќе може да се направи „експлицитна дистинкција помеѓу она што е потребно како театарска естетика (во институционално милје) и партискиот упад во системот кој би требало да лиферува просечност“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ќе му дојде ли некогаш крај на тоа!
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Претходниот важен раководител скокна во фотелјата како топка, а младиот господин, наречен од него мрзливец ме предупреди на уво дека дојде директорот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А крајот на оваа исповест се чинеше дека дојде по големата пауза и длабоката воздишка.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Кој е сега овој?“, се прашувам, и прво ми паѓа на памет дека дошле за струјата ама ноќе не предупредуваат, само без предупредување ја сечат наутро.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Веројатно затоа што ќе му текне дека дошол во земја Будалија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Едното беше за Хари; другото за татко ѝ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој отсечно праша: „Кој?“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- „Ве молам“- рече. - „Се колнам во мајка ми дека дојдов само да телефонирам.“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Секако, сега ќе се однесуваат кон тебе многу подобро. – Но, веќе ти реков дека дојдов само за да телефонирам! – му рече Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тогаш се обеси на вратот од Сатурн, врескајќи како навистина да е луда.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во тој миг му најавија дека дошол некој си ×евларски.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Вториот бил помалку јасен и Херкулина била предупредена и опомената дека следниот пат ќе биде подложена на детална истрага.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Најпосле ѝ рече дека пуштил корени во Буенос Аирес и дека дошол во стариот крај на одмор.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Русокос, со сини очи и белоблед, сличен на овдешниот поет Фахри Каја, не толку слаб колку тесноколк, да поверуваш дека дошол од некоја земја на северните народи или дека коренот му лежи негде зад Карпатите, го напушти градов пред петанесетина години и отиде таму од кај што дошол, според неговата увереност, некој негов подалечен дедо, бег, воин или патник кој се оддомил во непозната и покорена земја и оставил потомци.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Збогум Кејтене, - прошепотев, - збогум мил пријателе, мислев дека дошол часот на разделбата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Утробата на Винстон се преврте. Наскоро, многу наскоро, можеби за пет минути, можеби сега, тропотот на чизмите ќе значи дека дошол неговиот ред.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тие се преправаа, можеби дури и веруваа, дека дошле на власт без своја волја и за ограничено време и дека тука некаде зад првиот агол, се наоѓа рајот во кој човечките суштества ќе бидат слободни и еднакви.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не можеше дури ни да се повлече, изговарајќи се дека дошол да го позајми Речникот, зашто во таков случај беше неможно да се објасни присуството на Џулија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Никаков знак дека дошол нов човек во куќата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Сето ова ако не ги расплакало, тогаш сигурно тоа го направило она што го има во понатамошните мои дневни белешки дека дојдов до таму ако не најдам место каде да спијам книгите ќе ги оставам кај Евтим а по три четири саати ќе преспивам во чекалната на станицата.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Им соопштува на свој начин дека дошле даскалиците од Охрид и дека вечер ќе даваат претстава и кои се цените на местата, та иде и до најинтересната новина од денеска која сам си ја додава, разбирајќи дека: на некое момче од Марул му избегала невестата и запиња повеќе од секогаш: — Денеска на пат за Прилест загинала една млада, бела, калеша, убава невеста од Маруууууул!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ќе си најде мана пред децата дека дошол компири да купи за дома, а насамо ќе се посоветува со стариот пријател и ќе го моли за помош.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Лисјата на големиот орев ситно затреперија од порекот, а меѓу нив една женска глава како да слегуваше пониско и пониско, така што му се стори дека дојде до врвот на оревот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На мудурот и другите Турци им турија од кокошката, но бидејќи тепцијата промириса на „домус", и како што рекоа они оти се вечерани, и дека дошле само на муабет „да поминит, зарем, времето", се напија уште по една ракија, ако по вечера, и станаа та си отидоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Да не мислиш дека дојдов на посета?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А дали има од тебе нешто под покривачот, не гледам.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Немаше зошто – пред да јави момакот дека дошол некој од Брезница, тој беше тука, заедно со Дика и седеше на местото каде што после седеше Бошко.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Пак студи во Москва и нема спас од разграканите нови птици кои мислат дека дошло времето кога можат секому да му се посерат на глава и дека тоа е најплодотворниот начин за општо усреќување на човештвото.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Прегрме војната, Егејската бригада по борбите со балистите ја расформираа надвор од Гостивар, борците ги растурија по разни служби и тој почна во себе да мисли дека дојде време по македонската земја веќе да не се копаат нови гробови.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сигурен дека дошло време пала да прави, се фати за матарката, го спушти внатре камчето што за цело време го стискаше меѓу палецот, затропа, затропа и на матарката си ѝ рече: - Не сме биле без среќа. Богами.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
— Зошто дојде? — Јас не знам дека дошла.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сфатив дека дошло времето, типот почна да го покажува вистинското лице.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Мислев дека дошол крајот на светот, дека ми нема спас. Плачев, моите ме тешеа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Напротив, сметајќи дека дошло време да се сотре сè што било револуционерно и словенско и што не им служи на великогрчките амбиции за голема Елада, компетентните политички фактори во Грција решиле да застанат наполно на страната на султанот и да му понудат помош против “заедничкиот непријател“.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)