ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Самиот Гринавеј својата литературна предлошка толку ја модификува што тој на некој начин станува подобар или „подобар“, како што е случај со драмата THE DUCHESS OF MALFI (Војвотката од Малфи, 1614,) на Џон Вебстер која беше инспирација за ГОТВАЧОТ, КРАДЕЦОТ, НЕГОВАТА ЖЕНА И НЕЈЗИНИОТ ЉУБОВНИК, кадешто, како што тврди Шон Френч, „различните простории изгледа дека претставуваат различни етапи од историјата, едно архитектонско исмејување на човечкиот прогрес.

Помеѓу Леонардо и Duchamp има многу интересни допирни точки: обајцата се синови на бележници; бројот на сочуваните дела и на едниот и на другиот е мошне мал; главните дела се оставени недовршени; обајцата беа мошне заинтересирани за анаграми и игри со зборови; Леонардовите научни игри (како и неговиот интерес за пишување со помош на огледало и интересот за сенките) добиваат интересна паралела во Duchamp-овата занимлива физика (и неговиот интерес за “повратот на огледалата” и “проектираните сенки”); заеднички им е андрогиниот психолошки образец; најпосле, Леонардовиот став дека сликата пред сè е работа на интелектот, наоѓа свој одек во настојувањето на Duchamp сликата да не смее да биде „само ретинална или визуелна; таа мора да биде поврзана со сивата материја на нашето поимање.“

За Мона Лиза често се мислело дека претставува некој младич, и до додавањето на мустаќи и брадичка на нејзината репродукција, Duchamp ја нагласил андрогиноста на моделот.

Меѓу другото, во дефинирањето на политичкиот театар стои и тоа дека претставува широка афирмација на револуционерниот поглед на свет, а и борба против застарените театарски форми.

Едноставно речено, нејзиното постоење изгледа оправдано - таа е примена и важна - само ако се покаже дека претставува и отелотворува некаква идеологија.

Рокот за поднесување на барањето е 6 месеци од денот кога последен пат е извршено однесувањето кое претставува вознемирување на работно место (чл. 21) и тоа задолжително треба да содржи: (1) податоци за подносителот на барањето; (2) податоци за вработениот кој смета дека е изложен на вознемирување на работно место, ако не е подносител на барањето; (3) податоци за вработениот кој се смета дека врши вознемирување; (4) краток опис на однесувањето за кое оправдано се смета дека претставува вознемирување на работно место; (5) траење и зачестеност на однесувањата кои се сметаат за вознемирување на работно место, како и датумот кога последен пат е извршено тоа однесување и (6) наведување на факти и докази (чл. 20).

Исто така, двете толкувања се склони меѓусебно да се поништуваат.

Не му требаат пари, врски, охрабрување од спортски ѕвезди, не му треба ни повластено културно потекло, иако, сигурно, сите тие работи се полезни, особено ако сака да се издигне во спортската професија или ако сака да стане олимпиец.

Затоа, да се бараат општествените основи на субјективитетот не значи да се побиваат најдлабоките чувства и интуиции на луѓето и да им се сведуваат на статус на обични илузии и делузии.359 Тоа, едноставно, значи да се објаснуваат. ‌Втората премиса ми е дека работните обрасци на машкиот геј-субјективитет не треба да се стремат да ја оградат родовата ориентација од сексуалноста.

Тоа е она што ги прави општествено соодветни за мажите, како и потврдни и консолидирачки за машкиот родов идентитет, според поимањето во Бергеровата анализа.

Односно – а ова можеби е поентата и на едното и на другото толкување – тешко е да се согледа како може обете тврдења да бидат вистинити, освен ако поентата и на едното и на другото е дека Џоан Крафорд воопшто не е никаква жена, дека претставува машки геј-идентитет и дека, без разлика на тоа што не изгледа така, е геј-маж во дрег.

Напротив, тие се многу основани – работата е само во тоа што основата им е во нашето општествено постоење, а не во природата на нештата.

Операта, која налага сложена соработка меѓу пејачите, музичарите, текстописците, композиторите, сценографите, режисерите, кореографите и јазичните советници, изгледа како да е затворена, во поглед на својата публика и на исполнителите, за сите освен за припадниците на општествената елита.

Тешко е да се согледа како може Џоан Крафорд истовремено да биде и жена буч и дрег-кралица, ем да нема женственост ем да има хиперизведба на женственост.

Понатаму, бидејќи многу од тие практики имаат облик на извесни дејства што се поврзуваат со девојките и со жените, може да се толкува дека искажуваат длабока, основна, вродена, изворна, нестандардна (женска) родова ориентација, а не (геј-) сексуална ориентација.

Значи, лесно е да се види зошто спортовите имаат демократска димензија и зошто требало да изгледа дека претставуваат облик на извонредност кон кој може да се стреми секој – облик на извонредност што му е отворен на обичниот маж и кој тој може да го цени.

Но, барем отпрвин, сѐ што му треба е дарба, здравје и среќа – работи што не се резервирани само за повисоките класи, иако материјалните животни околности на повисоките класи поблагонаклонето му погодуваат на развојот на сите три предуслови.

Играта е таа што им дава на машките гледачи алиби и покритие за задоволството да ги гледаат играчите, исто како што таа на играчите им дава оправдание да се покажуваат.287 Спортовите, особено (но не исклучиво) тимските спортови, се доживуваат како дејство.

Бидејќи машките геј-практики честопати се пројавуваат во детството, долго пред почетокот на сексуалната активност, и бидејќи изгледа во голема мера се неповрзани со каква било сексуална активност, искушение е да се смета дека претставуваат појава што е сосема независна од еротскиот живот.

Исто така, тоа е она што ги прави општествено незгодни за жените – односно, за нормативно женствените жени (лезбејките не ги чувствуваат истите стеги) – иако таквата незгодност можеби се намалува во САД, особено откако во 1972 година Конгресот го донесе поглавје IX од Законот за изменување и дополнување на Законот за образованието и откако, оттаму, се зголеми застапеноста на ученичките и на студентките во средношколскиот и во факултетскиот спорт.288 Кога се работи за мажи, бидејќи за натпреварувачките тимски спортови се смета дека претставуваат дејство, играчите во спортскиот натпревар не изгледаат како да ѝ приредуваат претстава на некаква публика, која природно се собира околу нив, привлечена од природно занимливата глетка со мажи заденати в бој.

„Ние сме загрозен вид, единствен за којшто знаеме дека претставува непосредна опасност по сопствениот опстанок”.

Леинџ почнува една од своите „медитации” пред редовите исполнети со терапевти, социјални работници и, наводно, самонегирачки будисти.