дека (сврз.) - пропаѓа (гл.)

Чудно се чувствува Малинка. Стои. Ѝ се чини дека пропаѓа в земја.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И, Европа дури им се потсмеваше на неговите соништа да го испади Исуса од црквата, Бајазит, со висок турбан и ретки дијадеми на главата, добро знаеше дека пропаѓа секоја мисла која престанува да се движи и затоа извика: вие, Европјани, не плашете се од мене туку од моите соништа и од мојата упорност плашете се...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Чудно се чувствува Малинка. Стои. Ѝ се чини дека пропаѓа в земја.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
На истото место кај што век и пол подоцна ја соѕидале Αγια Σοφιαζ лежи султанот Бајазит Втори кој загледан во летот на своите соколи подарени од Норвешка копнеел качен на бел коњ, украсен со златни узди и узенгии, да се види себеси како влегува во катедралата Св. Петар и како се упатува право кон олтарот во кој да го одмори својот бел коњ и тука да го напои и назоба...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Одненадеж сети милина дека пропаѓа во тие о ч и д л а б о к и, чиниш длабок вир - ама од него блика некаква с в е т л и н а... заџарена молчи.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Но, заборавија дека пропаѓа и македонската држава.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)