Најчесто едниот зборуваше на едниот јазик, а другиот на другиот, без да бидат свесни дека разговараат на два различни јазика.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ќе речете - Грци. На трагичните Грци им се чинеше дека разговараат боговите... Да, секако...
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Имаше моменти кога и куклите од излозите во градот, особно оние во недоволно осветлените делови на витрините, наеднаш ќе ми се причинеше дека разговараат помеѓу себе, или дека се движат.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Велеше, како и онаа вечер кога го загубивме, дека светот му изгледа страшно стар, и дека бојата на предметите и мирисите, како што минуваат годините – слабеат; дека има потреба да се врати назад, барем во детството; го гледав и забележував дека и двајцата тонеме постепено во некакво неодредено опуштање, дека разговараме за суштински нешта, иако изгледаше дека говориме безначајни работи.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Во случајов, точно е дека тој беше во С., дека разговараше со луѓето, иако суштинското не беше точно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Винстон имаше чувство дека разговараат за различни работи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Во својата радиограма Едмондс ќе истакне дека британските воени мисии биле постојано набљудувани од членовите на ЕАМ-ЕЛАС и на КПГ бидејќи “луѓето кои ќе се видат дека разговараат со членовите на сојузничките воени мисии или ги посетуваат нив се задржуваат и испрашуваат за причината на нивната посета или за што тие разговарале и повремено се апсат или некои протестираат и се затвораат на една или две недели“.329
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)