94 Непосредно по спуштањето и запознавањето со ситуацијата во Македонија, британските воени мисии во своите извештаи до СОЕ во Каиро нагласувале дека единиците на НОВ и ПО на Македонија се носители на вооружената борба, но посебно потенцирале дека ним им недостасува оружје и дека две третини од борците биле недобро облечени и барале СОЕ да почне со доставување на оружје, муниција, облека, лекови и сл.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“
од Тодор Чепреганов
(2001)
И писателите беа помилувани, од страв дека ним може да им се случи истото што и на познатиот Нобеловец С.Р., кога лик од неговата последна книга најпрвин го врзал гол за неговата работна маса, вербално злоставувајќи го со најздодевните реплики, и читајќи му ги, со особено навредлив тон, пасусите со бескрајни описи на само едно дрво (по кои писателот беше особено познат во упатените кругови), за на крај да му го направи истото што и авторот му го сторил на неговиот лик - го фотографирал во таа, а и во други деградирачки пози, и потоа фотографиите ги ставил на Фејсбук, зачинувајќи ги со злобни коментари.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Мислат дека ним и припаѓаат најсвежите, најздравите, најјадрите плодови, од најродните, највисоките дрвја. Очите и се полни сјај, а погледите неба.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Ако сака да знае, јас од неа имам повеќе вкус за облекување. И Саше исто така.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
А таа дека е возрасна, мисли децата може да ги навредува и дека ним тоа ништо не им значи.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Но ако, пак, се случи и тие да се согласат со неа, тогаш добро е Скрче да фати адвокати и да докаже дека ним не им следува ништо, зашто секоја од нив по нешто зела кога се мажела, ако не имот, зела чеиз...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ја остава отворена можноста дека ситуациите на кои дрег-кралиците им се смеат не се толку ужасни и трагични – или дека ним не им се ужасни и трагични.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, нема тука да извадиме некоја вистинска етичка и интелектуална корист ако машки им покажуваме кој е кој, да им се правиме надмени или да се величаме себеси на нивна сметка – тоа е само бонус сеирче, кучкински ќеф, на кој е тешко да му одолееш.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сигурен сум дека ним тоа многу подобро би им пошло од рака. Или, можеби, не.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Па луѓево, г0јовиве, отворено признаваат дека ним филмот знаменосец, уметничкото дело што им го симболизира целото движење, им e Планината Броукбек.350 Што има, тогаш, човек да се мачи без потреба да биде свиреп?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
За среќа, нема никаква потреба од тоа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сигурно и Фелоус со исто толку драго срце би изоставил таков свет од својата замислена заедница на геј-мажи колку што и на овие би им олеснило што ќе се спасат од неа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Има луѓе кои мислат дека ним или на другите им се случуваат настани кои всушност се само плод на нивната имагинација, а веруваат во нив како во реалност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Паралелни животни приказни внесуваат во себе, во луѓето со кои живеат, во луѓето со кои се среќаваат, па дури и во луѓето со кои само се разминуваат: некои од нив се уверени дека жената која погледнува низ прозорецот кон улицата по која токму тогаш тие врват, им смислува некој подол план; други – дека таа секој ден љубовно мисли на нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Претпоставка е дека се погреши во политиката на воведување на новиот начин на зачленување бидејќи, кога луѓето ќе се прашаа поединечно „дали сакаш да бидеш член на синдикат?“ многу полесно велеа не, отколку да.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Но, само да потсетиме дека овде говориме за периодот кога сѐ уште релативно добро се живееше и условите за работа на работниците беа добри, а кршењето работнички права беше поретко и затоа луѓето мислеа дека ним не им е потребен синдикат.2 Познато е дека ССМ, главно, се финансира од уплатата на членарината од страна на своите членови-синдикалци.3
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)