Круме не криеше дека госпоѓа Мариела е негова братучетка, а во доверба, уште на почетокот, претставувајќи ми ја, едвај чујно додаде: „Потребна ми е за увид на односите и распоредот на силите внатре, меѓу вработените.“ И толку.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Како што подоцна се сеќаваше господинот Гологанов, тој имал впечаток дека госпоѓа Гологанова се соочува со немилосреден злосторник.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Тогаш, во тие мигови, кога Богдан беше зад објективот, кога можеше да си мисли дека госпоѓа Мариела е на едната страна на светот (дека таа му припаѓа на еден свет), а тој на другата страна од светот (дека тој му припаѓа на друг свет), се раѓаше кај него прашањето за почетоците и мотивот на оваа епизода од животот во која, благодарение на жената (гола, раскошно убава, бавно растреперена во облините кои го исполнуваа просторот со таинствени содржини) што беше од другата страна на објективот, заборави дека тој живот може да биде празен и бесмислен, како што тоа често му се случуваше во тинејџерските години кога бараше спас од таа мисла во вбризгувањето со шприцот во некој агол од светот, или во светот на некој агол кој постоеше или не, или не мораше да постои, ниту тогаш, ниту сега.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Ќе им напишам дека Госпоѓа Беранж е мртва на оние кои ме познаваа, кои ја познаваа. Каде ли се тие?
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)