За нив, налик на инонокластите од десетиот век кои на Исток станале познати по тоа што не верувале дека божествената Вистина може да се инкарнира во слика, ниту една изложба на Бојс повеќе не може вистински да задоволи, бидејќи уметникот не е присутен за да ја раководи инсталацијата на своите предмети. 82 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Изложбата организирана од страна на Харолд Симан, напротив, покажува дека делото на Бојс може совршено добро да се постави во простор - со мали скратувања - без оптоварувања заради некои полемики кои делото ги побудува (како идеализмот и германскиот романтизам).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ретроспективата истовремено презентира и многубројни ситни предмети кои, педантно наредени во витрините долж ѕидовите, пожолтеле од времето; исто така и 456 цртежи од „Secret block for a secret person“.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Беа свесни дека делата биле пишувани во текот на некогашната борба и јунаштво за поттик и пример, но сега тоа не можеше да важи за сегашните, а уште повеќе за идните генерации.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Своите идеи и планови обично ги чуваше за себе, сѐ до нивното реализирање, а тогаш велеше дека делата се тие што треба да се видат, а не сликањето и јавното појавување.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Но, она што посебно би го издвоил од обемното излагање на Поленаковиќ е констатацијата на уважениот професор дека делата на Држиќ имаат успех и кај читателската публика, како и кај театарската.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Се слушаат гласови дека делото на расплатата меѓу кутриот македонски народ и Османлиите се готви од Организацијата на 9 мај.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
За да не изгледа така, т.е. за да изгледа дека делото има чисто револуционерен карактер, се заклучило слични динамитни акции да се подготват во повеќе поголеми градови во Европска Турција - во Македонија и во Одринско.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Војводата дури во ужас го колнат, и што дека дело тој свештено води.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Затоа и може да се рече дека овој роман е дело на сите учесници во настаните што се опишани.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Наизменичните внатрешни монолози, се само разнобојни каменчиња што го надополнуваат и градат мозаикот на приказната.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Тоа не значи дека делото е градено врз спротивставени или различни гледања.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во прашање е само следење на еден настан од повеќе агли и од поголем број опсерватори.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Сепак, можеби со исклучок на Lichteinstein- овото „Девојче со панделка”, Сандо тврди дека делата што ги набави МОТ, и покрај високите цени на набавката, не се автоматски и меѓу најдобрите творби на застапените уметници.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)