дека (сврз.) - куче (имн.)

А мечката, ја гледам, ништо: си пасе, не ни забележува дека кучињата лаат.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Стивенс уште повеќе се возбуди, зашто чу дека кучињата лаат дебело, длабоко, како што се лае на крупен дивеч.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Сфати дека кучето е болно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
По звуците што доаѓаа од онаа страна на поточето, сфати дека кучињата веќе се фатиле со волците.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А во таа таква опстановка, требаше да знам дека тоа е нормално и дека кучето сигурно е тука, блиску до влезот.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ќе бидам ли сфатен озбилно ако кажам дека кучиња – скитници едноставно не постојат? Зашто – не знам.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
А дресерот даде извештај до својата команда дека кучињата се наполно оспособени за извршување на секаква задача.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но на Лакан му е најважно да покаже дека кучето има различен пристап кон јазикот од чове­ кот.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Набљудувајќи како кучето се однесува спрема својот сопственик, Лакан, можеме да утврдиме дека кучето зборува, комуницира со него, ги покажува својата љубов и почитување, дури љубомора.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За домашните животни е битно да живеат во јазикот, бидејќи не можеме да речеме дека кучињата, на пример, на ист начин се однесуваат и во природата и дома.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Сигурен си дека кучињата не летаат и дека не можат да влезат преку прозорецот? - ме праша Бреза.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Најмногу се растажив кога забележав дека кучето Синга не ми се израдува кога ме виде, не скокаше и не се палавеше околу моите нозе.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не престана да покажува дека човеков што дојде е од особен интерес за него поради што на гостинот му стана малку неудобно: сега се плашеше дека кучето демне молкома да го фати за нога, а не се осмелуваше тоа да го покаже.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Се чинеше дека кучето го поттикнува стариот професор поскоро да стане.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Господинот Гологанов притоа секавично се присети дека кучето, пред да дојде господинот Гроздановски, беше невообичаено затаено, како во очекување на нешто.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Господинот Гроздановски, набљудувајќи го истражувачкото поведение на кучето, малку се разочара плашејќи се дека кучето е рамнодушно кон него и дека е во потрага по нешто што треба да ја задоволи неговата себичност.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Господинот Гроздановски, предизвикан, сосема заборавајќи дека кучето не дозволува некој да го допре, ја пресегна својата десна рака и му ја стави дланката на темето на кучето од што тоа се размили накривнувајќи ја главата и навалувајќи ја неговата болна нога како да му е перница.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не стана свесен за тоа дека кучето му се виде необично мило.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Текстот му стана интересен веројатно поради лично ненужниот податок дека кучињата во животот на луѓето се појавиле пред 14.000 години, од увидена потреба, но, веројатно, и поради некоја ирационална љубопитност во обидот да ги припитомат, и од која подоцна произлегла потребата за одбрана од дивите ѕверови.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но, она што навистина го изненади стариот професор беше не тоа дека кучето со поглед секогаш го следеше кога тој пребаруваше по библиотеката, туку тоа што кога седна во фотелјата и ја отвори големата книга на скутот пред себе, кучето скокна со двете нозе на фотелјата од зад него и се вникна доближувајќи му ја главата и допирајќи го со влакната на својата глава некаде по вратот како едно време покојната жена кога попатно му ѕиркаше во четивото, а што него благо го обеспокојуваше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Не само тоа, туку стануваше очигледно дека кучето има нешто предвид.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Сигурен дека кучето не може да излезе надвор, Бошко го фати клепалото на вратничето и затропа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И вели дека кучињата вијат само кога умира некој човек. Ко ли ќе да буде, си зборува Гојко.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не сме поумни од Англичаните, вели Мисајле Ковачот, тие знаат дека кучињата најмногу жалат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)