Тој тврдеше дека небото и цвеќето ги зајакнуваат мислите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
И туку наеднаш видовме дека небото се забелува.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пак за крунски сведок го земаме Тезауро, кој смета дека небото е „восочна плоча“ (cerula) во која природата го вцртува „она што ќе го измедитира“; притоа, за своите тајни таа создава загадочни знаци и симболи.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Му беше необично кога помисли дека небото е исто за сите, во Евразија или Истазија, како и тука.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)