дека (сврз.) - око (имн.)

Летаат по синиот свод со своите стрелести крилја и опашки.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Чувствува дека очите му се навлажнуваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Бојан се пресели со мислите в село, во топлата светла соба на татковиот дом, па наеднаш почувствува дека очите му се навлажнуваат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Даниел брзо почувствува дека очите на брат му се вперени во него, но ни очите, ни лицето на Френк не објаснуваа што размислуваше тој.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Не знам со каква сигурност смеам да го прифатам овој мој впечатокот но и од оваа прилична раздалеченост од него забележувам дека очите му се шират а челото набира.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И сега, сосема бавно, ја крева десната рака кон слепоочницата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како да го очекувал моето прашање.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Разговаравме така сѐ додека не почувствувавме дека очите ни се склопуваат од умор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја оставив да спие на мојот кревет, јас отидов на креветот на кој некогаш спиеја татко ми и мајка ми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Оди си сам!“ му се врекна таа и додека тој зјапаше во неа, збунет, потивко му прос’ска: „Оди си сам кај тоа курвиштето што ти е мајка“, и со трчање избега од него за да не види дека очите ѝ се полни со солзи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Најпосле, само тој ли ќе јаде? Ѝ рекол дека очите му се покриени со пајажина на старост, дека не ќе види кај свршува кожата и кај почнува месото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Знаел што ќе се бара од него: секогаш на денот на свети Никита бил дерач и готвач во манастирот, сега ќе дере и ќе сече месо а во него се буни нешто, стар е, не сака утре никој да го проколнува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И како досега да не бев забележал дека очите на Цанета меко гледаат, искрено радувајќи му се на животот околку себе. - И-а-и!
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Изгледаше дека очите зад замаглените стакла задоволно се смеат над едно необично и несекојдневно откритие.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но кога Винстон повторно погледна скришум во разореното лице на Радерфорд, забележа дека очите му се полни со солзи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога Илко забележа дека очите на сите им одат кон ковчеџето, и тој го сврти погледот кон него и рече: - Го зедов од мерак...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И наеднаш ми стана жал што бев таков и што не можев да бидам поинаков и што се излажав дека очите ми се бистри,чекорот посигурен.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
И потоа, и потоа, ох, Господи, слушај! Тој змеј, велат дека очите му се оган.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во тишината, ѝ се чинеше дека очите на учениците ѝ го отвораа палтенцето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Постојано седам со устата отворена, како да ми е многу интересно, а всушност не можам да дишам од друго место освен од неа. Затоа изгледам како риба.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Но кога љубопитно поткрена глава, виде дека очите на светлокосиот се широко растворени и управени напред во светлото летно небо.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Далтон рече дека очите се најдобриот дел и ⥊ даде едно и тоа беше бело како расцепена месечина и таа го изеде.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сега таа навлегува во некое жолтило кое ја прави и немирна и ободрена.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Жолтило од симултаност и симболи и некоја мистериозна прослава коишто таа само нејасно ги чувствува.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потоа погледна уште еднаш да се увери дека очите не го лажат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Си мислам дека очите подмакани со солзи, ама никоја не ме гледа в очи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Не ми се спие – се заинати Огне, а „од авион” можеше да се забележи дека очите му се лепат од што го фаќа дремка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Забележав дека лицето му е намовнато со ситни и ретки влакненца, баш како на брат ми, дека очите му се толку темни колку што дотогаш никогаш не сум видела дека можат да бидат, имаше многу густи и долги клепки кои правеа сенки врз горниот дел од образите, а кожата на лицето и на рацете му беше речиси чоколадна.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
ПИСМО ОД ИНДИЈА - Види го, порасна и ова наше девојче – има обичај да и рече татко ми на мајка ми и да ме погледне со многу љубов и со многу нежност. – На тато, тоа миличкото, колку мало ми беше, сега е права девојка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Лицето не му го гледав, ама знаев дека очите му се исто толку темни колку оваа ноќ во Гоа и дека во секоја зеница му се огледува по една сјајна ѕвезда.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се сетив на Мила и на нашето заедничко замислено патување, тогаш во нејзината соба, кога ме праша дали тој мој Игбал е згоден.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)