Уште пред да стигнат до Палацо Граси, посетителите на Венеција можеа да ги видат зелените натписи што висеа на мостовите низ целиот град со името “Марсел Дишан”, амбициозно најавувајќи ги датумите на изложбата (од 3 април до 16 јули), како и многу слични плакати излепени на секоја станица на “вапорето-т”. (мал параход што плови по каналите на Венеција - заб. на прев).
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Познато е дека организаторите на оваа изложба наидоа на голем отпор при обидот да ја позајмат оваа важна слика, што уште еднаш потсетува на тоа колку тешко ќе биде уште еднаш да се собере толку сеопфатна поставка на делата на Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Имајќи го во обзир градот домаќин, човек помислува дека организаторите на изложбата можеле да ја употребат фотографијата на Дишан во гондола за плакатот или за насловната страна на каталогот на изложбата, но наместо тоа, ни беше репрезентирана колор репродукција на Дишановото ремек-дело, “Невестата соблечена гола од нејзините додворувачи”, попознато под името “Големото стакло”, со фотографија на еден венецијски залив во позадината.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Како што често се забележува, овој елемент тематски е поврзан со “Полицата за шишиња” (1914); но и како формален склоп кој одигра важна улога на историски преседан за една подоцнежна генерација сликари, особено Роберт Раушенберг и Џаспер Џонс, уметници кои отворено го нагласуваа пионерското влијание на Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)