А малце потоа и како да го наслушна неговото неизговорено додворување дека решението да живеат како што умеат а притоа и да го искористуваат најслаткото од животот е нивно и само нивно… а на оние горе, рамнодушно им ги отстапуваат грижите и вечната жед.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ако знаеме дека решението на равенката со илјада непознати , лежи во, токму во овој - жбун - , ние мора да го протресеме, така добро, се додека од тој жбун не излезе чудото наречено - развој - !
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Не сфаќа дека решението не треба да се бара во расположението на Конференцијата на амбасадорите кое го менува спрема приликите, ниту пак во Друштвото на народите и во незнам каков ти суд, туку на друга страна... - Каде? - го праша учителот. - Овде...
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)