Но тој сите тие удари ги примаше со некоја селска рамнодушност, со селска упорност: беше жив пример дека селаните имаат посилен организам од сите други, дека имаат подобри нерви, дека во крајна рака, имаат и подобра интелигенција, дека кога им говориш нешто, низ едното уво им влегува, а низ другото им излегува, и дека нивната филозофија трпение- спасение, редовно дава плодови.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Пред инспекторите М.Ѓурев премолча дека селаните многу се заинтересирале за ова негово објаснување.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
„Отепа толку Турци, па нека отепаат и они еден Толе, мајка му стара“, — си рече во умот и ја напушти Градешница со еден пророчки поздрав.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тогаш и подоцна сѐ почести беа вестите за тоа дека селаните ноќе чуваат стража за да се бранат од бандите пљачкаши, кои кружеа по селата и ваму-таму ги пресретнуваа џандарите со истрели; дека особено Македонците, кои страдаа и заради учеството во движењето на отпорот, а најмногу заради своето потекло, веќе имаа почнато да се организираат во групи за самоодбрана.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Но пријателите Гуле, Гуце, Тодор, Марко и друга му дадоа да разбере дека селаните се оружани и ако почне да прави некои лудории како што си имаше обичај порано, ќе го врзат и ќе го предадат на бимбашијата, којшто толку пати ги советува, та дури и замоли да му го предадат Толета: голем бакшиш ќе добиеле.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Сега и самата се увери дека селаните се животни, оти на жените само пар брадавици им ги врзуваше цицките во јазол, а под нив, на стомакот, немаше други.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Обземен сега од потребата да стане, како што се вели, пророк во своето село, тој заборавил дека селаните се неблагодарен, но прониклив свет“.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)