ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Ако нешто е прифатено како убаво, не е важно со кој интензитет тоа е врз вашето тело, не е битно дали тоа нешто во вашето тело може да предизвика карцином или дека телото може да го отфрли.

Во христијанската догма, особено во учењата на Свети Августин и Тома Аквински, се избираат оние елементи на Аристотеловото учење кои одат во прилог на величење на бесмртноста на душата, а телото го сметаат за пасивно и инертно.

Така на пример, Тома Аквински го застапува мислењето дека телото не е составен дел на душата, но душата по својата суштина е наклонета кон соединување со телото.

Во текстовите и перформансите австралијанскиот боди артист STRELAC хибридот човек-машина го доведува до крајност.

Идеологијата на нејзината работа е едноставна: „Ми се допаѓа пластичната хирургија бидејќи тоа е борба против природата, идејата за Бог, програмира­носта, DNA која е задолжена за претставување.

Што вели историјата на филозофијата за овој проблем.

Верувам дека телото не е свето како што нè учи религијата, тоа е само костим што го менуваме.

Фантазмот на двојникот кој со помош на развиената технологија на виртуелната стварност ќе се оствари во иднина, дополнително потврдува дека телото набрзо ќе делува и во некоја друга реалност, дека најпосле ќе се одомаќи во една информатичка материја којашто со себе носи поинакви физикални законитости.

Токму фактот, дека на душата во нејзиното делување и е потребна на некој начин соработка со телото, според Аквински, докажува дека човечката душа се наоѓа на понизок степен на умност од ангелот кој не е соединет со телото.

Тој тврди дека телото е застарено, дека не е дораснато за физичкото окружување, дека е преоптоварено со несварливи информации и застрашено од сопствената техника.

Постојано го имате она „ова е убаво, ова не е“.

Крајно поедноставено, конечниот исход на христијанската догма е дека телото е минливо, нешто што треба да ги поднесе маките и искушенијата, за да ѝ овозможи на душата да се врати повторно во „царството на бесмртноста“.

Во Античката филозофија, поточно кај застапниците на религиското учење - орфизам, го среќаваме мислењето дека телото е затвор за душата.

Јаков чувствуваше дека телото му е топло и од кожата, му се стори, му испарува преостанатиот дел од дивите мириси на Ребека.

Престара сум, индоктринирана, научена дека телото ништо не вреди, дека е само мета.

Па видоа дека телото - цвет беше бело.

Зашто тоа мртовците во сандакот стануваат така тешки?

Велат, по некоја инерција, дека телото веќе не се управува од самиот... или некоја глупост од овој тип; ѝ противречи на механиката и на здравиот разум.

По набабрените гради се гледаше дека телото ѝ е сосема зрело.

Никогаш порано не помислил дека телото на една педесетгодишна жена, раскрупнето од раѓање до монструозни размери, потоа стврднато и огрубено од работа, може да биде убаво.

Ми тежеше главата и ми се чинеше дека телото ми се распаѓа.

Легнав на грбот, ги раширив нозете и рацете обидувајќи се да се ослободам од мрачните мисли.

Што се однесува до мене, јас сум материјалист на телото, што значи дека телото е основа на сета моја работа.

Значи дека телото не е само комбинација на мускули, боди билдинг, сила и пол.

Помолча пак отец Иларион, и кога виде дека сите гледаат во него чекајќи да продолжи, рече: - Душата човекова се разликува од животните и по тоа што таа прави дела; што управува со сопственото тело; што знае дека телото ѝ е привремено боравиште; што е разумна и знае дека е од бога и во бога ќе се врати; што знае дека ако биде грешна - ќе замине мрачна и темна, а ако биде безгрешна - ќе замине чиста и светла; што знае (како што вели свети Андреј Јуродив) дека сразмерно на делата што ги направила, така и ќе свети: некоја како сонце, некоја како месечина, некоја како пламен, некоја како молња, некоја како камен скапоцен, некоја како килибар, некоја како цвет, некоја како волна, некоја како сребро, некоја како чисто злато.

За киберпросторот. ТЛ: Како ти би го опишал киберпросторот, како матрица или како халуцинација? ВГ: Да, тој е консензуална халуцинација што луѓето ја создадоа.

Ова е петтата реченица од книгата: „Изгледа дека телото ми пати од огромен недостаток на дрога. Тоа беше говорот на Градовите и виц од Градовите“. (се смее)

ВГ: О, да. Тој живее само за... ТЛ: Киберпросторот. ВГ: Да.

Едо имаше чувство дека телото му олеснува сведувајќи му се на пердув, чиниш сега беше оној момент кога пеперутките би можеле да го понесат својот кршкав лет, а потоа како истото тоа негово тело некаде длабоко одвнатре да му се дроби во ситен песок што се рони.

Со сива боја на очите во којашто погледот ти тоне со чувство дека телото ти се топи.