ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

При крајот на јули и почетокот на август Маклин почнал да добива информации дека германската офанзива попушта и дека иницијативата ја преземаат партизаните.

Во радиограмата се истакнувало дека германските затвореници истакнувале дека тие би им се предале на “сојузниците, а не партизаните.“

264 На 10 октомври мисијата Entanglement го известува британскиот позадински штаб на Фицрој Маклин дека германските единици настапувале кон Битола и дека на 7 октомври сé уште го држеле патот Ресен-Битола.

Да претпоставиме дека германскиот збор gut (добро) е египетски, и тогаш таа, освен добро би значела и лошо, покрај gut би значела и tug.

Инфорамцијата на Донован како и информациите од британските разузнавачки служби, само го увериле британскиот политички естаблишмент дека било потребно што поскоро да стапат во акција и да изнајдат начин да ги убедат балканските држави да ги "заборават" своите територијални и национални поделби и да пристапат кон организирање на еден заеднички балкански блок за да можат да се спротивстават на германското напредување.

Оваа одлука Хитлер самиот му ја соопштил на бугарскиот ополномоштен дипломатски претставник во Берлин, Драганов.

Треба да се има предвид дека германските аналитичари биле "попрагматични" од британските.

Од тие причини тој на Балканот го испратил Вилијам Донован, кој по посетите на Бугарија и Југославија заклучил дека германските војски на Балканот можеле да бидат поразени само во случај: "...ако ги придобијат Југославија, Грција и Турција - ако може и Бугарија - да ѝ се придружат на Англија".

Во преговорите со балканските држави тие знаеле да ги искористат територијалните и националните интереси на одделни држави, со ветувања или со директно реализирање на нивните барања.

Самата одлука за судбината на Македонија била донесена на советувањето на нацистичкиот врв од 27 март 1941 година, кога било потенцирано дека германските сојузници што ќе учествуваат и ќе го поддржат нападот на Кралството Југославија да можат да добијат извесни територии од Југославија, а посебно било истакнато дека Бугарија може да ја добие Македонија.

Тоа беше местото каде што се скина тенката нишка помеѓу нас и нашите заборавени претци: ние бевме првите неверници во долгата низа поколенија од времето на Мојсеј до нас, првите кои работеа во сабота, кои јадеа свинско, кои не одеа во синагога, кои не кажуваа “Кадиш“ на погребението и на годишнините од смртта на родителите, кои не го разбираа хебрејскиот; за нас светиот јазик беше германскиот (брат ми веруваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла), се воодушевувавме од германскиот дух и правевме сѐ да бидеме дел од него, живеевме во Виена, престолнината на Австро-Унгарија, која беше нарекувана “светата империја на германската нација”, и со некакво чудно воодушевување, со кое го прикривавме зазорот кон својата традиција, ги прифаќавме тогашните навики и однесувања на виенската средна класа.

Брат ми веруваше дека Чарлс Дарвин му го нашол вистинското место на човекот - во животинското царство; тој тврдеше дека со Дарвин започнува вистинското сфаќање на човечкото суштество - како креација на природата настаната во преобразбата од еден животински облик во друг, а не Божја креација од прашина со вдахнат божји здив.

Нѐ уверуваше дека германскиот јазик е единствениот кој во потполност може да ги изрази највисоките вознеси на човековата мисла, ни ја пренесе својата љубов кон германската уметност, нѐ учеше да бидеме горди што, иако по крв Евреи, кои живеат на австриска почва, сепак ѝ припаѓаме на германската култура.

А сега, кога со години гледаше како германскиот дух се распаѓа и како по најважните плодови на тој дух газат самите Германци, тој постојано повторуваше, како да се обидуваше да се увери самиот себе, дека тоа е лудило што кратко ќе трае, а германскиот дух одново ќе блесне.