„Она што растажува е сознанието дека грдите доживувања ја избегнуваат здравата смисла, не и се покоруваат на логиката, затоа и се лепат за најскриените и најнеотпорни катчиња од нашето жално тело.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Згора на сето тоа ова не го прават по наша вина а уште помалку по наша волја".
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не случајно се вели дека грдите зборови се „отров“, а добрите „мелем“.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)