Му падна на ум дека вечерва ќе биде неговиот ред да ја запали третата светилка на домашната ханукија.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Не знам, и мислам дека никој никогаш нема да знае, едноставно затоа што смртта е најтаинственото од сите човечки незнаења.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Борхес умре подеднакво мирејќи се со судбината како што живееше.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Кога Севда ги чу зборовите на мајка си дека вечерва идат стројници, ништо не рече.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Во едно интервју од 1978 пак рече: “Кога би ми рекле дека вечерва ќе умрам, мислам дека би се чувствувал мошне среќно”.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
А сега умираше. Дали беше среќен?
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Неслучајно мајка ѝ нејзе ѝ подрече дека вечерва ќе дојдат стројници.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)