Мислам дека сите ние подеднакво го имаме чувството на несоодветство на времето што си минува и нашето време – рече татко ти – Ни се чини дека вчера замина, како да е само еден ден отсутен, а сѐ околу нас го тврди сосема спротивното – дека долго го нема.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Се сети дека вчера ова време навистина му завидуваше на брата си за ручекот што Рози му го имаше спакувано во кутијата за храна.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Се потсетив дека вчера татко ми беше толку..., толку... тажен.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
За тебе, ти си знаеш.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ми се чини дека вчера пристигна писмото од вас, а јас веќе денес ви возвраќам.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Мислам дека вчера не згрешив кога на Ивана му реков оти во него има доволно храброст.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Всушност не стануваше збор за обично насрчување.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
- Како?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
А знаете ли дека вчера ни пратија учители?
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Потоа им кажувам дека вчера тука го донесовме тој и тој, а тој е во болница, оној прилегнал и ретко станува од кревет, а другите се здрави.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)