Му се чинеше сосем возможно дека едноставно направил глупава грешка.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Можеше да биде испарена, можеше да изврши самоубиство, можеше да биде префрлена на другиот крај од Океанија: најлоша и најверојатна од сите можности беше дека едноставно се предомислила и решила да го одбегнува.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кај нас, ако ми верувате, секојдневно пристигнуваат бројни, најразлични барања за финансиска помош, но ние на сите нив мора да им објасниме дека едноставно нашата работа не оди на тој принцип, ние однапред планираме, изготвуваме нацрт план за буџет кој е определен точно во сегментите во кои се занимава оваа организација.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Тој тврди дека едноставно треба да ја остават ногата на мира уште неколку дена.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Или, кога ќе предизвикаат, конвенционалните присутни се збунуваат, бидејќи нивните општествени и дискурзивни очекувања – далеко од исполнети – се превртиле наопаку.
Всушност, тоа што дрег-кралиците ги прекршиле прагматичките конвенции на дискурзивното однесување што раководат со човечката интеракција во секојдневното општествено живеење толку ја збунило антропологинката лезбејка и толку ја потресло што таа остава простор (во цитираниот пасус) за можноста дека има грешка во нејзината забелешка – можност дека едноставно сѐ разбрала сосема погрешно и дека, можеби, како моине пријатели парижани во Ен Арбор, е жртва на некакво основно културно недоразбирање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ми се гади од тоа дека едноставно пишувам се што ми паѓа на ум, и ми се гади од принципот на асоцијации.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Такви исти верувања, кај различни луѓе, на различни простори, се повторуваат неброено многу пати низ времето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тие мислат дека луѓето со кои се разминуваат, луѓето со кои се среќаваат, луѓето со кои живеат, се дел од некаков сон, од нечија имагинација, дека едноставно не постојат – нивната опипливост не е потврда дека се вистински.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Не ги ставаме ли често некаде затоа што ни се чини дека едноставно таму припаѓаат, како нашите сувенири и сентиментални предмети да се организираат себеси низ нас?
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)