дека (сврз.) - навистина (прил.)

Мигум се најдов во Сеул колку да сум сигурен дека навистина можам да бидам некаде.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И како можат сите оние луѓе онака по местата да им веруваат дека навистина преку овие црни водје има некакви мостови.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Знам дека навистина постојат тие скали и, ако сосема не ги потисне бурјан, ќе одам некогаш да ги видам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Мислам дека јас и ти треба некогаш да излеземе - ѝ рече уште еднаш како самиот на себе да сакаше да си потврди дека навистина ја посакува таа средба.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Кога се обидов да му телефонирам за да му го кажам пресудното, дознав дека навистина за сѐ беше крива ТАА!
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Кога заврши, Сребрениот Џорџ ми рече дека навистина се воодушевени, бидејќи чуле дека никогаш не давам интервјуа, а еве сега сум им раскажал повеќе од било кому пред мене.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Да, па испратете ни неколку копии, кога ќе излезе“.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
А и евидентното, очебијното, дека навистина (се разбира, во смисла на мнозинство и во смисла на она што, да речеме “медиски” или како некаков “културен сензибилитет” /не/ го “зрачат”) станува збор за “морони”, за една фрустрирана “турбо-фолк” генерација без Оваа генерација влезе во подлабоки генерациски обележја, несреќна и пубертет и почна да онанира недуховита - е па, и тоа согледување, под налетот паралелно со почетокот на војната.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сепак, постои стравот од она што иде и што му се заканува на Ренџов дека навистина ќе дојде оној ден кога и првата песна ќе биде последна и последната песна ќе биде прва.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Со задоволство би му позирал, да видат и неродените дека навистина се папсува од цицки, од многу пари и од многу дарови.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Брза во толпата да го најде Тицијан.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Го пушти на земја, му ја одметна маузерата, му ги сопаша коланите со најголема брзина и го остави трупот, со желба да му се поврати животот на овој маченик, мислејќи дека навистина и тој умира за сметка на беговите, пашите и султанот. Ho неговите 'рслански шепи му ја извадија душата и тој не мрдна веќе, како што нe мрдна ни овчарот од Белоперевци по Најдовиот удар со секирата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А најмногу се тешеше Толе дека навистина без никакви потреси и непријатности ќе ја помине оваа лоша зима, од која есеноска баеги се уплаши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Издивнаа сите тројца утешно, и по истиот суварија испратија секој на својот началник опширни извештаи за настанот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Најпосле се крена аскерот и од Полчишта како и од другите села.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кога пукна Шаќировата прва пушка, a по неа залпот од Чамичаушовите заптии, Бајракот, Грабула и Гермовчето ги пребројуваа лирите што ги донесоа Јован и Шакир, во темното и тесно одајче кај Грабула.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Неговата светкавична работа така ги замаја, та не се сетија да му побараат некакви докази дека навистина е италијанскиот конзул.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По една две минути се увери дека навистина жртвата е безопасна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кајмакамот се присети на случката во битолскиот затвор кога Гоце го насамари мудурот, претставувајќи му се како господин Модијану од Солун, и страшно се возбуди, плашејќи се да не го насамарија сега и него како мудурот во Битола. Ho овој ред од таа страна беше поштеден, бидејќи кога стигна во конакот затече суварија штотуку беше слегол од црниот ат и му подаде писмо од самиот валија со кое го известуваше дека навистина тргнал италијанскиот конзул на кого ќе треба да му ги предадат комитите, доколку немаат свршено работа со нив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Утре – нов ден, нова нафака: на лаѓата за Венеција ќе протнам некоја ведра песна, преку девет мориња скришем ќе испратам и врзоп карипски насмевки - само црна мачка да не ми го пресече патот кога папсана се враќам дома и си мислам дека навистина сум продавачка на синолички на плоштадот Свети Марко во Венеција.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
По земјата на големо се фаќаше мрак, по небото, барем по рабовите на планините, сè уште беше светло, па можевме да видиме дека навистина сме под Бабуна, дека сме некаде меѓу Маркови кули и Плетвар, дека под нас има некоја поголема вода меѓу вир и езерце, а пред нас суниска воденица со запрен камен.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Српските власти му ја проверија ногата дека навистина е дрвена, па го прашаа што сака во замена за ногата, а тој скромно се задоволи да му дадат трафика, по можност во центарот на градот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Умееше да ти се умилкува, да те задева и да те повлекува сè додека не го добие она што го сакаше, знаејќи дека навистина не мислеле да го казнат и дека лутината во гласот била лажна.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Таа лежеше премногу некако вкочането, неподвижно за да го увери дека навистина спие.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ако се придодаде на ова и тоа дека навистина таа ноќ, во вторникот спроти средата, помеѓу Богојавление и Свети Јован Крстител, Јосиф Акиноски и Васил Митрески видоа човек кој во Потковицата дојде по Градишки Пат, по себе водејќи коњ а в раце носејќи нешто завиткано небаре дете, сѐ друго остана да биде зачудувачко и да биде тајна.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Христијаните стравуваа да не Турците, за да пружат докази пред властите дека навистина е тој, Јован Акиноски, е злосторник каков што не ќе се роди друг во царството, одново искасапат некое христијанско семејство, а Турците, татковците, веќе уверени дека колежот над Акиноските го извршиле нивните синови, да не гласот за тоа допре до султаните во Константинопол па и едните и другите молеа бога да отпочне нов брј со Маџарско, за тоа веќе и се зборуваше во царството, и сета таа грозна историја да пропадне во заборав.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но зашто и тој не рече дека навистина треба да му се „пресретне“ патот на Хаџи Ташку, и сам Боше и сите другите сфатија дека Боше лавна штогоде и повеќе никој не отвори уста.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И тогаш, и секогаш кога повторно ќе отидеа да бараат да дојде некој и да ја растури бомбата, само им ветуваа дека навистина овој пат ќе испратат некого, но во текот на целата таа година никој не се појави.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Дури во пролетта во 1942-та дојдоа, од Прилеп, со џип, потпоручникот Куцаров и двајца германски офицери; го собраа Крсте Јанчески од дома, го качија во џипот и го одвезоа на Црн Камен.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Рече дека не се шегувал и дека навистина има намера, откако ќе измине тој ден, да му се предаде на Бога.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Се прашав: „Господе, можно ли е дека не нѐ слуша, и дека навистина, додека го гледа дождот, за неа не постои ништо друго?“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Даскалов сепак се поврати за да ја остави торбата на масата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Веројатно настојуваше да го уситни гревот, да го обезличи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И да не заборавам да ти речам дека навистина знам оти со еден обичен збор ниту можеме да го запреме ниту пак би можеле да го продолжиме текот на настаните".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас му верував на Грофот, но не за она, како ги пипкал алиштенцата додека ги избирал, му верував и нему како и на другите бесрамни поединци дека навистина располага со толку запленети нешта што чувствува потреба да се ослободи од нив!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во суштина, се гордеам со работите што сум ги постигнала.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-културата можеби е мртва, а можеби и не е, но политизираниот и сексуализираниот геј-идентитет што требаше да ја замени, за кој многумина од нас беа убедени дека навистина ја заменил, не натежнал над неа баш како што сме си мислеле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да беше навистина толку небитно, што има да мораш постојано да го кажуваш тоа?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, би нѐ открил: би изразил, а со тоа и би обелоденил, нешто срамотно или неугледно или барем потенцијално дискредитирачко за нас, нешто непожелно или патетично или претенциозно или непривлечно, нешто штетно за нашиот идентитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто, всушност, тоа баш покажува колку е навистина важно суштествувањето како геј – макар токму колку да го драматизира очигледно големиот притисок да обзнаниш дека тоа што си геј е небитно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Клониме од еден дизајн, кој никогаш, ама никогаш не би го имале дома – или не би го носеле, или не би го возеле – не само затоа што е грд туку и затоа што е, да речеме, сладок или китен-китен или фалбаџиски или мелодраматичен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно некој им дојавил. Подоцна, излезе дека навистина во Службата за студентски прашања на Универзитетот на Мичиген роварел крт.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А дури и во тие очигледни или одбивни случаи, може да излезе потешко да се објасни логиката што ни е во основата на вкусовите одошто ние сме си мислеле.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Јас, на пример, можам да кажам дека навистина не ми е гордост тоа што сум геј,“ гордо пишува Бре Дегрант на Salon.com кога го срочила написот со задолжителното одрекување од гејството за годишното издание по повод Геј-гордоста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Реагираме толку силно на овие кодирани значења што не може да има многу сомнеж дека навистина ги има таму или дека знаеме дека ги има, но – освен во неколку случаи, кои не се ниту очигледни ниту претерано одбивни – би биле на големи маки да ги кажеме какви се, да ги именуваме, точно да наведеме од што се состојат тие значења, што точно значат тие конкретни значења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како да не му се веруваше дека навистина решил да ја напушти земјата и што е посмешно, како да не знаеше зошто.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Вети дека ќе ја почитува и дека ќе ја обожава со своето тело и дека ќе ѝ биде верен до крајот на животот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
А нему раката на гитарата му се стресе од страв оти тогаш за првпат сфати дека навистина ќе го загуби пријателот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Истите зборови на обврзување, ветување, поучување, насочување кои ги повторуваше и тој, за да потврди дека навистина, и во добро и во зло, и во болест и во здравје, ќе остане со жената која тогаш ја донесе во оваа иста катедрала.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Му реков дека навистина бев зад ридот, тој не можел да не го види тоа зашто секогаш очите му гледаа на сите страни, но дека не знам за кого ме прашува, дека не знам кој е тој зад ридот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го измислив ли пред тоа, разговарав ли со својата треска што пак со брзи отчукувања почна да ме морничави под плешки?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Бегај, малечок предавнику“, се влечеше по мене и по мојата запрложена сенка, ме сопнуваше и ме предизвикуваше да се уверувам дека навистина тој тврдоглав и див човек заслужува да станам мал предавник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Немаше обичај да ги објаснува своите прашања како Марко Марикин и не ги сакаше прикаските од стари времиња.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Убаво. Гледам дека навистина си се уморил од животот.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ФЕЗЛИЕВ: Добро. Се гледа дека навистина ќе треба да почнам со читањето.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
А, во моментот кога и тој што те работел цела ноќ ќе почне да верува дека навистина те мачела некоја болештина, заедно со неговата жена, да не речам глупача... сите испити ти се положени!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Трубадурот пак си рече дека навистина налетал на мошне пријатно место.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Мора да ги очекувал, а настаните покажаа дека навистина ги очекувал, заседите кои му беа поставени.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со таа мисла и решив ова предание да го пренесам на хартија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сепак, не тврдам дека навистина врагот им го пренел тутунот на моите сонародници.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Сте читале за него во делата на ценетата, но честопати нејасна Мајка Гуска.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Понекогаш, по толку многу години од таа ноќ, настанот ми изгледа безначаен, и пак понекогаш ме совладува увереност дека навистина под липата на пустата улица сум ја сретнал Рубина Фаин.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Мамурлив, сега скоро секор утро, мислеше дека навистина му доаѓа крајот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Може не сакаа да си признаат себе си дека навистина е така.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Што? ...волшебник. Ми ги слушаш мислите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
За да покажат дека навистина не се неми.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Трговците со ништо не престанаа со своето пеење, сигурни дека има ги смекнале срцата на мускулестите гороломанци со кациги.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Иако ти верувам, сепак не сум сигурен дека навистина си ти ...
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Беше фатен во клопката на самиот себе, стиснат во црн преграб на својата крв, се повеќе исклештен во неверувањето дека навистина сака да отиде на една планина на чии рабови уште малку и ќе умре летото разјадено од ’рѓата на есента...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Имаше денови кога ќе се состанеа и веднаш ќе се разотидеа, чесно признавајќи си меѓу себе дека навистина нема што да се работи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Чудно, но додека си ја потпевнуваше во себе, имаше илузија дека навистина слуша ѕвона, ѕвоната на еден загубен Лондон што некаде сѐ уште постоеја, преправени и заборавени.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Да бев сигурна дека навистина не ми е мајка ќе ја земев со црнците и ќе беше задоволна. Ќе имаше и кур и пари.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Не сакав тогаш да посветувам внимание на твоите зборови, не сакав да поверувам дека навистина ќе биде така. 22.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ти да кажеш такво нешто значи дека навистина лошо се чувствуваше.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Ако е така, рече мојот адвокат, таа треба да има некакви телесни докази на неа: гребнатинки, модрици, рани, за да се утврди дека навистина се работи за насилство...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Сега се убеди дека навистина ќе го однесат некаде далеку од каде што нема жив да се врати. – Што ли прават сите тие? – се праша и сам си одговори: – Плачат, што има да прават друго – и почна да рони солзи низ жолтите образи.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И ако се согласите да ја свршиме, ви ветувам дека навистина ќе ве правам бегови на тоа Мариово. – Да чуеме, кади ефенди. – Да чуете, да чуете.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
И сега, додека седи како здрвена на креветот станува свесна дека навистина последна заминала од кај гробот и сама се враќала.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Да не има благо на нејзиниот газ што сте се залепиле така? а тој се брани со раката од тие развртени рачиња, предупредувајќи ја Жено мори пуста да не бидеш, не ми го тепај сонот! и дозволувајќи ѝ и понатаму да ја тресе правта од него, седнува, си ги истрива очите и гледа дека навистина е на страната од Родна, дури нозете бакнати, залепени, па ги потргнува своите, ги поодалечува колку да блесне белината од Роднините листови и за да ѝ го одваби погледот на разбеснетата Милка проговорува како да се чуди и самиот Од каде да знам мори жено желки да те јадат, може ти си се преметнала на оваа страна, колку што го држам времето од синоќа, те пикав во пазувава, при завртување може си се свалкала на другата страна па јас сум останал на оваа! и за да се потсмири работата, се закикоти на цел глас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Поминаа денови и денови и писмото можеше едноставно да се стопи од жештината на нејзините полни гради, почна да се титка, некои букви да бледнеат, други да се разлеваат и Чана мораше да почне да им го чита писмото додека уште можеше да се види дека навистина е писмо. Најпрвин ѝ го покажа на Митра.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
За големо нејзино чудо, виде дека навистина Крчо ја напишал својата задача и гледа потокришум во неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко се загледа во Доста, па во месечината, пак во Доста, пак во месечината и почувствува дека навистина му се смее и го гледа, ама место да се уплаши или засрами, тој го собра лактот на раката на која лежеше Достината глава и оваа се најде под неговата гуша.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Првин се фатија светијовани. Отиде на свети Атанаса на гости и се убеди дека навистина ги има оние златни уште од султан Меџидово време.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но нејзините остри зборови го задржаа и не ја удри, плашејќи се дека навистина може да го остави со две деца, ни вдовец, ни оженет.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Илко се позасрамува, но одговара и гледа дека навистина брат му од срце му честита.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте се поокуражи. Го сврте магарето кон човекот и кога наближа на десетина метра и се убеди дека навистина е Ристе овчарот, рипна од магарето, го извади секирчето и се загна кај него.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ви посакувам пријатно читање, со надеж дека навистина си немате некоја друга, попаметна работа.
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
V Танаил каменоделкачот, работејќи долги години на својот занает, ги познаваше камењата во детали, на секој камен што го обработуваше му ја знаеше душата; ќе го пофатеше, ќе го испревртеше со рацете или со лостот, ќе го потчукнеше со чеканот неколку пати од сите страни, како железничарот што ги проверува тркалата на возот дали се пукнати, и ќе узнаеше какво му е срцето: здраво или не; ќе му биде ли верен до крајот на обработката или ќе му откаже на полпат; ретко му се случуваше да се излаже, да го делка некој камен, да го дотерува, да го обликува со денови, со недели, а често и со месеци - и на крајот да му пукне, да му расипе сѐ; а кога ќе му се случеше понекогаш тоа, - Танаил го фрлаше чеканот и глетото и налутено седнуваше крај каменот, неверувајќи дека навистина му откажал, распукал; врвеше со прстот преку пукнатината како преку рана, како преку болка; стоеше така долго време загледан во пукнатината и сиот ифрит, јад, не земаше веднаш друг камен да работи; ќе испушеше цигара, ќе се напиеше чашка-две ракија, и откако ќе му поминеше маката и лутината, започнуваше да одбира друг камен вртејќи го долго време пред да го направи првиот удар со чеканот и глетото на него.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога ќе се наведне над него да се увери дека навистина тие очи се голи и црни на црвено небо, ќе го сфати големото предавство со тој удавен шепот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Па ја смируваше пред да излезе, оставајќи ја грижата варилцето да го зготви што почеревишно - небаре како залог дека навистина ќе се врати.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
На тој начин , може да се рече, дека навистина располагав со доволно време за да ги средам до последен детаљ сите мои намери.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
– За жал таа го изумила датумот кога ѝ се родил сопругот – додадов по малку злобно и љубопитно ја очекував неговата реакција.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Впрочем токму тогаш се сетив на оној наш разговор за ситите и гладните; она кога ми рече дека навистина го сожалувала социјализмот особено наутро кога ќе забележала дека работниот човек воопшто не мисли на него туку само на својата утроба.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ја прашав: кога се паѓа роденденот на В. Зрновски? - упорно настојував да го уверам дека навистина ја сретнав Јана.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Оправдан си - рече Б.С. загледан настрана од моето лице.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Изгледа Јана никогаш не му припаѓа само на еден, туку на повеќемина истовремено! – забележав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Јас ете верувам дека навистина го рече тоа!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но до оној завршен чекор, до дефинитивниот редослед на обвинетите, до одлуката за извршување на казната. или како што велат поединци до оној извршен чин и крајна цел втасав при моето последно патување од самицата до собата на Грофот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Додадов дека многу жалам за она што се случило, но дека навистина не гледам како ќе можев да помогнам ако бев овие дватри дена со нив.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Реков дека навистина ја сфаќам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Затоа, одбивањето на третманот, дијагностицирано како губење на разумот, претставува дополнителен критериум во корист на претпоставката дека навистина и го загубиле.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Зарем мораме да кажеме дека некој е пореметен, само затоа што не е во состојба себеси да си обезбеди покрив над главата, или поради тоа што заради некои свои посебни причини сака да живее надвор?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Кога ќе излезевме на одмор, учителот кришум се допираше до него да му чуе глас, да види дека навистина не е нем.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Сами си мрмориме дека навистина е прекрасно што не боледуваме од лажна носталгија иако немилосрдно не натискаат искуствата на целосни губитници.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Ве фотографираат, ви ја покажуваат фотографијата и забележувате дека навистина не изгледате убаво со премногу сериозен лик.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
И како трето, од каде да знам дека навистина ме сакаш?
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Ајде, докажи дека навистина ме сакаш. - Што сакаш да направам? - Нешто откачено.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Така му било пишано... - продолжи тетка ми Марија, - рано го зеде Господ, - прошепоти низ солзи, вртејќи се зад неа да ја погледне фотографијата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ништо, ништо, - тетка Олга се обидуваше да не се вознемири, а веројатно се убедуваше дека навистина шолјата не е затната, па поради тоа ја направи првата голема грешка - го притисна копчето од казанчето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Наредните неколку минути само лежев во креветот збунет од инцидентот, длабоко во себе верувајќи дека навистина јас сум ја испрскал шолјата додека сум мокрел и дека поради мене братучед ми сега заработил заушка.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ѓорѓија беше свесен за ова и се чувствуваше многу несигурен, затоа што кога ќе го упатеше погледот накај нив, знаеше што мислат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Па и да бев говедо затоа што ѝ ја затнав шолјата, зар сум дебел?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш всушност и сфати дека навистина таа и е причината поради која тој ќе се зафати со учење на јазик, па се посрами пред себеси.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тука таа погледна на спортскиот часовник и насмеано кимна со главата, потврдувајќи дека навистина е време.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
По последниот разговор, во собата одново завладеа непријатната тишина, но овојпат морав некако да ја нарушам поради тоа што ако ништо друго, ќе одекнеше уште посилно бунењето на моите црева, па се поднасмеав и истакнав дека навистина тетка Олга е најчистата жена што ја познавам и дека заслужува сигурно и оваа година да победи, а и дека оваа супа што ја гледам пред мене е веројатно највкусната супа на светот и свечено ја наполнив лажицата, ставајќи огромно парче бело месо во устата потопено во ориз и во солена вода.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Попусто се обидував да ѝ докажам дека навистина сум се најал.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Погледнав низ прозорецот кој нудеше поглед од верандата, па низ оградата и понатаму низ потемнетата рамнина исипана со неколку раштркани, големи, бели куќи, слични на таа на тетка ми.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се сетив дека таа истото го кажа пред мене, ама немав како да ѝ докажам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Да ѝ ги помилува образите и да ја бакне во големата уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Откако си замина јас реков дека навистина не е во ред нешто со сестра ѝ на Бистра.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Другиот ден отидов со разрането стапало за да види дека навистина ме боли, а учителката ми удри четири стапа по рацете.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во себе си помислив дека навистина би ми било полесно ако еден ден слушнам за него дека е во среќна врска.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ова се чини дека навистина ги пресвртува на глава Тјуринговиот принцип на еквиваленција и Тјуринговиот тест.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Еда на ова стражарско место не го интересираше прозорецот зашто пр секој поглед во густите капини косата како да му се поднаежуваше од страв дека навистина некој би можел да се појави.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И одеднаш ја повлекува раката, самото движење како да беше зборови кои кажуваа дека навистина има нешто невидливо веќе меѓу нив што зема половина од нивната блискост.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Пријатели? Роднини? Соборци? Ах, секако по еден двајца од нив, седат крај двенатри скрпени масички од секакви штичиња и го мезетат минатото, ги џвакаат сеќавањата налевани со слаба комовица, се гледаат еден со друг и не си веруваат дека се живи и одвреме навреме се поттупнуваат колку да проверат дека навистина се живи дека се токму тие што се околу масичето и така изминуваат денови и ноќи и тие двајцата се симнуваат подолу со тренто стиснати еден до друг без да знаат дека се еден до друг и подолу на попатна станица зад која може да се најде Дубруву тропаат од врата до врата бараат Игејци такви и такви од тоа и од тоа село
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Враќајќи се кон предградието, избегнувајќи ги вировите на улицата, Пелагија ја караше Чана зошто така зборувала Ќе си помислат дека навистина сме полни со болви, мори Чано, и вошлосани! Пу, пу, пу! како да си плука под мишки.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Како што течеа работите нашата врска се продлабочуваше, иако бев многу претпазлива и непопустлива и водев строга стратегија за да се уверам дека навистина, негативното влијание во нашата врска било поради таа таканаречена магија.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Осетив дека навистина има промени во карактерот или однесувањето на Змејко и тоа на многу подобро.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Веќе почнуваше да ми надоаѓа мачнина од муабетот, но се оправда кога кажа дека фатил заушки кога бил во Скопје, на што се направив дека му верувам, зошто имаше доказ дека навистина тој период владееше таква епидемија, тоа го имав слушнато од вестите.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А тоа ме болеше затоа што ми се причини дека навистина го засакав.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Меѓутоа, дека навистина солунските настани биле исползувани за масовни репресалии, па и за убиства, било веднаш потврдено.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Колку е висок, какви му се очите, дали е силен, дали таа и таа артистка убаво е облечена и нашминкана...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога потоа ги гледам тие артисти во некој филм на телевизија не можам да сфатам дека навистина тоа со своја рака го напишале специјално за нас и често ја гњавам мајка ми да ми раскажува кој од нив каков е во живо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Гласот му беше сигурен и веќе воопшто не се сомневав дека навистина ми зборува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Многу го спомнуваат во бајките и јас не верував дека навистина постои - му објаснив.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не те гледам, каде си? – прашав уште еднаш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)