Истото го согледа и Даниел Бел (Bell), теоретичар на „постиндустриското општество”, и рече дека „во модерното општество неоспорно постојат диверсифицирани и плурални интереси, бидејќи во сите нас се кријат многукратни приврзаности и идентитети”. (D. Bell, Winding Passage, 1960) Бел зборува за „’crosscutting’ identities” и нагласува „дека никако не може да стане збор за какво и да е взаемно помирување на сите вредности”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Беше лошо.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Нам нѝ се чинеше дека е подобро да сме сами, ама се покажа дека никако не е добро.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ќе ви докажам дека вие сте таа што запаѓа во противречности и дека никако поинаку не може да биде.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Таквото одрекување е во основата на настојчивоста дека помладите геј- мажи, здрави и негибнати од хомофобија, немаат никаква потреба од машка геј- култура – и дека никако немаат никаква потреба од машка геј- култура што имплицира некаква женска идентификација или некаква женственост.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
И каде го лоцираме изворот на таа наводна, општоприфатена, вистина дека младич што има разгледница од Џоан Крафорд мора да биде геј- или, во најмала рака, дека никако не може да биде стрејт?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сите лелекаат дека никако не можат да го сфатат и тоа ги вознемирува.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Одвај го проголтав, ми се чинеше дека никако не сака да се симне во хранопроводникот.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Се почувствував виновна, се зачудив од самата себеси и покрај тоа што бев толку навредена од жената што ме турна, сепак им забранив повеќе да кршат ореви.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Тие ми даваа од јатките божем мислеле и за мене, но јас им реков дека никако не сакам да земам.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Ние го наведовме ова за да се увери читателот сам дека било сосема неопходно вака да се случи и дека никако не било можно да му се даде друго име.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)