-Што е, е - кој би знаел зошто зборувате во истото време додека Сухов упорно ве влече кон соседниот гроб.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
-Овде, чесно речено, лежи просто лудак - соопштува тој со незадоволен тон - но лудак, знаете ли, со здив на гнилеж; сакам да кажам дека одеднаш не можеш да разбереш дали тој навистина е лудак, или е, што би се рекло, премногу „префриган“.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Кога се доселивме во новоизградената станбена барака, ми се чинеше дека одеднаш бев пораснала и во оваа куќа треба да преземам улога на домаќинка.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Но знам дека одеднаш, кога мене веќе тоа понижување не ми значеше ништо, па дури почна и да ми се допаѓа, тој се исправи и рече: „Готово е. Чашата е празна“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Се престорија во голем, шарен и возбудлив калеидоскоп што почна да се врти заедно со мене вовлекувајќи ме сѐ подлабоко и подлабоко во нешто огромно и таинствено, прекрасно и застрашувачко истовремено.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Се вознемирив, се возбудив, не знам дали ми се плачеше, дали се уплашив, или..., но знам дека одеднаш сите тие прашања, сите тие ѕвезди, светулки, мириси, сенки, шумови, облици и бои околу мене и во мене се измешаа.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Замислете дека одеднаш сум убеден дека сум Наполеон: јас веќе не сум Вирилио, туку Наполеон. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 111
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
И учителката Нада ми дала слика да ѝ увеличам за спомен што најверојатно и сум го направил, зашто во исто време и ме пофалила дека одеднаш почна добри состави да правиш!
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Не очекувавме дека одеднаш ќе ни донесат толку осакатени момчиња и девојки.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)