Беше свесен дека онака дебел, проќелав, со вештачка вилица која покрај сета прецизност на изработката не можеше да се сокрие, изгледа како чичко пред младата, долгнавеста, цврста глумица.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Ми се чинеше дека онака бледа, пеплосана, не ќе може да го стори тоа; но како што минуваа деновите, работата ја исполнуваше Луција и полека крвта ѝ се врати, образите ѝ се заруменија, погледот ѝ се избистри а модрите полумесечини под очите исчезнаа.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)