„Поету будалче, си се прашал дали, во главата некоја цигличка ти фали“ - си мислеа и двајцата, ама инстинктот им говореше дека подоцна, во животот, Поетот сигурно ќе им биде од полза.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Само паметните мирно можеа да чекорат во животот, не осврнувајќи се на случајно наметнатите тежини за кои однапред знаат дека подоцна ќе се преобразат во леснотија.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)