дека (сврз.) - понекогаш (прил.)

Му кажав на Американецот дека понекогаш многу ми недостасува.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Можеш и млад слон да сместиш во оваа празнотија. „Колку можете да добиете утре за него?“ ги праша и сфати дека понекогаш и боговите клекнуваат пред упорноста на безначајните верници а можеа да бидат богови само затоа што ги сакаа необичностите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Агна би рекла дека многу од ова што правам е поврзано со моето Јас и дека понекогаш можеби е тоа претерано и дека е можеби пречка да се види светот со сите исенчености и во сите нијанси.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тешко ми е да кажам, но, мислам дека понекогаш одредувањето на пиесите како рок или панк опери, мултимедијални проекти или перформанси е само манифестација на недостатокот на способност, како кај амузикалните, да го различат тангото од самбата или валцерите на Штраус од орото Пајдушка.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Му рекол на императорот дека токму на тоа место „навистина се чувствува некаква лага“ и дека понекогаш авторот прибегнува кон такво нешто само за да создаде „потребен ефект“ кој, пак, по природен пат не може да се постигне.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Или, дека понекогаш кога плива грбно, сака да се смири и да замислува дека е паднат лист, воден од морскиот ветар.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Мојот фламбоајантен пријател Хорацио Цвикало (без средно име), кој секогаш во вистинско време ме теши со вистинска приказна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ми се чини дека со мало задоцнување сепак научив да не грешам, и покрај фактот дека одамна веќе никој не чувствува потреба да ми ги лови грешките.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Значи, газам внимателно иако тоа не мора да значи дека понекогаш не ги избирам лошите премини.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали Таша, постапувајќи и кон мојата желба така како што постапуваше, беше водена токму од тоа разногласие на срцето и на умот, не се потрудив да откријам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа, дека понекогаш остануваат измамени во своите оценки не се должи на нивната лековерност туку на простата вистина дека жената многупати, да не речам најчесто, го следи гласот на своето срце, (а познато е дека срцето е гласник на желбата а не на разумот).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ме пречека значи грдото чувство на подоцна втасаните иако цел живот го минале со уверување дека пораснале помеѓу првите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мајка ми тажно се насмеа и ми објасни дека тоа не е точно, па обраќајќи му се на тато, му рече: - Гледаш ли дека понекогаш е корисно да се читат книги за воспитување на децата?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Во право била мајка ми што го прекорувала дека понекогаш се однесува како да му бил чирак на Паскала.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- И потоа неочекувано ми падна на памет дека понекогаш е поедноставно да живееш во тој Дом за згрижување на деца без родители, одошто со ваква мајка што ти се плетка во сè и ти ги расипува плановите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Сè уште ми е смешно тоа што си го помислив, иако не ми е смешно што вакви работи можат да ѝ се случуваат на една сосема возрасна жена.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Знам дека понекогаш ги развлекувам приказните и тогаш тој ми вели ­- е, е, е, ајде доста зборуваш, каде беше, што сакаше да ми кажеш?
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Јас ја испружив мојата рака кон него, и му кажав дека понекогаш сонувам како паѓам и како ја подавам раката за да се придржам за некоја друга рака, и мојата рака навистина се испружува додека спијам, и удира од ѕидот, па од тој удар се будам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Понекогаш,“ му реков, „кога сум будна и ми е тешко, посакувам покрај мене да има рака, и да ја фати мојата рака.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа упатените тврдат дека патот на добрите намери не е секогаш поплочан и дека понекогаш на тој пат наидуваме и на понекој трн.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Исто така, од овој случај можеме да заклучиме дека понекогаш борбата за своите права може да трае и предолго, барем во вак- виот денешен неефикасен судски систем – но дека со упорност, самоувереност и добар мотив може да се достигне и она што, на прв поглед, изгледа бесцелно и обесхрабрувачки.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Примерот на Н Н е за одбележување затоа што укажува на потребата работниците - тужители, од позиција на властодавци, секогаш навремено да ја следат и оценуваат работата на своите полномошници–адвокати, како тие го водат процесот и како тече неговата динамика, па ако е потребно, по претходна консултација со друг адвокат, да проценат дали е целисходно да го променат својот договорен правен застапник.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)