Ќе се посрамам со свеска. Ќе испадне дека толку години само сум ѝ се топорел и сега кога дојде времето мене не ми станува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
И постојано си го поставувам истото прашање дали ќе брзав да пораснам, ако знаев дека толку многу ќе ми недостасува патот од Мичурин до Градскиот парк на рускиот велосипед и топлиот здив на дедо ми во мојата разлетана коса? In memoriam Дедо ми Борис Кривошеев секогаш кажуваше дека за жената смртта е награда во споредба со тоа да биде силувана или да ѝ го убијат синот!
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Кога сфативме дека таа овој пат нема да се врати (татко ми и сестра ми малку пред мене) почнавме да разговараме за тоа што нѐ мачи. За неа.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Марко на предното седиште, до возачот - а тоа ќе сум јас.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Другите, молам, на задното седиште!“ нѐ покануваше широко размавтан со рацете.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ми стана криво дека толку се прави важен, но ништо не реков, зашто и му се може: автото е голема работа. Не може секој да го има.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Сам рече дека толку години поминавме како господ што рекол.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Кој не ќе купи чукани одбрани брави лира за глава кога е сигурен дека толку ќе печали?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Демек, ние со тебе не сме си душмани.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Таа се движи од еднодимензионална права до речиси пополнета рамнина, што значи дека толку се преплетува и врти што речиси станува дводимензионална.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Не мислев дека толку бргу ќе му ја откријам својата мака.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Се гледа дека толку си се затрупал со книжишта, што ништо не гледаш околу себе.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Страв ми е дека толку ќе се пикнам во тебе што не ќе можеш да се ослободиш од мене. Како крлеж.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Ако беше жив не верувам дека толку ќе се плашев од него.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Како и да е, мислам дека треба подлабоко да проникнеме во причините поради кои отворената и експлицитна геј-тематизирана машка геј-култура што ја овозможи геј-ослободувањето и натаму има толку тешкотии да си најде машки геј-поддржувачи.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Дали машката геј-култура, од поткултурниот подвид што го опишав тука, ќе згасне?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Попрво, како што видовме, тие претставуваат и признание за тешката положба на машкото геј-живеење и решителен одговор на неа, вклучително и категорично отфрлање на главнотековните општествени вредности што ги унижуваат и ги обезвреднуваат геј-мажите.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зошто толку многу геј-мажи и понатаму им се восхитуваат на негеј-ликови и се идентификуваат со нив, зошто и натаму претпочитаат културни прикази во кои отсуствуваат геј-мажи?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Добро би било да се знае дали општеството е виновно за фактот дека толку многу геј-мажи бараат негеј-алтернативи за живописната, амбициозна, уметнички остварена, разновидна, многу енергична и бескомпромисно „аут“ геј-култура што им е сега на располагање... исто како што понекогаш и понатаму им е тешко да ги посакуваат геј-мажите како геј-мажи, а не како факсимили на стрејт-мажите или како божемни отелотворенија на стрејт-мажественоста.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Последниве саат-два (му се чинеше дека толку време поминало од моментот кога се разбуди во овој чекор) го потсетија дека тој овде е дел на едно безумие што секогаш значи војна, без разлика како го нарекуваат или како би го нарекле некои други .
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Но, тој ниеднаш за целиот живот сѐ до овој ден не бил свесен дека толку многу му е натопена во неа секоја жиличка од неговото ткаење, секој негов поминат ден, секоја клетва.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Да изгледа дека толку многу го сакам, што кога не е тука ми предизвикува страшна, ненадминлива болка.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Не верував дека толку брзо може се да се испреврти.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Изгледа му замераше дека толку години овој не беше стапнал во родното место. И одвај го кажуваше неговото име.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Дали знаеше дека толку многу те сакаат и дека им значиш.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
И самата таа стануваше свесна, дека толку многу е приврзана со Карл, што нема да ѝ биде лесно ако тој еден ден не се врати од тие патувања кај мајка му.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Реши да испрати повеќе во Истанбул. мислејќи со тоа повеќе да му користи на својот падишах, отколку да му соопшти дека толку и толку избесил, испекол, а помалку пратил таму за работа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Забораваат дека толку многу сакаа да побегнат од онаа заморувачка рамница во која нема ниедна возвишка за да ги одмориш очите.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
16. А ќе ми дојде на сон пропаѓањето на империите А тамбара-тумбара ќе почне да ми се прави во главата И да ми се парчосува сонот уште недосонуван Си мислев отпрвин дека тоа е заради историјата И дека толку многу историја не собира ниту во еден сон Особено не собира толку многу пропаѓања и распаѓања Вклучувајќи го и распаѓањето на Советскиот сојуз и Југославија Ама не било тоа бидејќи се покажа дека распаднатите состојки Полесно се ределе во еден сон и не предизвикуваат многу џимкања Работата била во тоа што на крајот на сонот за пропаѓањето на империите Неминовно се доаѓа до најновата американска империја А штом има империја нели има и пропаѓање на империјата И на малкумина им стиска да го видат и на сон пропаѓањето на Америка Поарно варди си го сонот од каква и да е помисла за пропаѓањето на Америка Додека да пропадне Америка сите ќе се претвориме во ништо И ќе им палиме свеќи на гробовите на Волт Витмен и Ален Гинзберг На времето пееја Америка и Енглеска биќе земља пролетерска Па ни пролетерска ни ѓаволи ни врагови стана Америка Зошто тогаш морало да пропадне Америка Божем во тековите не историјата нема исклучоци Што ги потврдуваат правилата И божем во секој сон за пропаѓањето на империите Мора да има и претсказание за пропаѓањето на Америка Од каде до каде такви сонови и претсказанија Се прашал ли некој кој ќе биде тогаш светски полицаец И се допрашал ли кој ќе испраќа војски во Ирак и Авганистан За да извезуваат слобода и демократија За да извесуваат и рестлови од новиот светски поредок А задолжително и локални парчиња од кои се прави приказната
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Како и да е на една опитна и достоинствена коала Која била на аудиенција и кај Римскиот Папа Секако ѝ прилега да верува дека толку време не сонувала попусто Сеедно што севезден се распространува општењето во здрав разум И што еукалиптусите сѐ повеќе се наврнати од кисели дождови.
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Ги насетив опасностите, ама не верував дека толку брзо ќе се разбудат старите страсти и зависта.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
„Ни не помислив дека толку ти е важен костумот по кокј дотрча!“.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
ТЕОДОС: Тји, да не видов, не верував дека толку ти било батал лозјето.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Ти велам јас дека не е тоа лозје за тебе...
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
„Прекрасно доживување, синко, искрено се радувам дека толку успешно си се вклопил во новата средина.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Кога ви пишував пред десетина дена по повод преведувањето на еден збор, јас не можев да поверувам дека толку брзо ќе се најдам во светот на вашиот преведувач. Веднаш ви го испраќам написот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
БОЖО: Сигурен си дека толку добро ме познаваш?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Подигна нога за да се помести, ама и се стори дека толку длабоко загази во мравјалникот, што не може дури да ја подигне.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Тенот и беше бел и мислиш дека толку е кршлива и ранлива, дури и нестварна.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Му го пополнував неговото време но со сето свое однесување како да ми стави до заење дека толку му е доволно, дека нема некакви други планови со мене.
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Не очекуваше дека толку многу ќе застранам од линијата на предвидувањата според неговата шема.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
На враќање од Лагадин, ако не беше предоцна, навраќаа во некое диско, најчесто во „Мусандра“ после што, доцна по полноќ, Едо имаше чувство дека толку многу сè му е потокмено.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Не сум знаела дека толку ми е здробена ногата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Не верувам дека толку многу можело да престарам и да се преправам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- Да, те познав, зар мислиш дека толку брзо ќе ти го заборавам гласот!?
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Да ми кажеше некој дека толку многу ќе се нервирам кога ќе пораснам, никогаш немаше да посакувам да сум повозрасна одошто сум.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Такво е значењето на тој прстен и јас верувам дека ти некогаш ќе дојдеш, или во Гоа, каде што сме во текот на зимата и пролетта и ги продаваме кашмирските килими, или можеби во Кашмир, каде што твоите не биле, а рекоа дека толку сакаат еден ден да дојдат.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Кога имав осум години, сакав да имам дванаесет, кога наполнив дванаесет, се си велев, ќе станам ли јас еден ден голема, ќе престанат ли веќе еднаш да ме сметаат за дете?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ти се случува ли понекогаш, драга моја Бреза, да леташ со мислите и да одлеташ многу далеку, дури до мене?
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)