Седнавме на креветот. Ми кажа дека од сѐ што му оставиле оние кои го посвоиле, му останал само виенскиот дом на улицата Шонлатерн, сѐ друго отишло на пиење и коцка, или поточно, сѐ друго отишло на коцка додека пиел.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Но можеш многу да пиеш ако јадеш додека пиеш. Храната го впива алкохолот и така не удира во главата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Си ги држевме рацете – некогаш се држевме така, и зад живоста на телото чувствувавме мекост на душа, потоа зад живоста на телото не чувствувавме ништо, а сега, преплетени со телата кои предвреме навестуваа старост, одново беа присутни нашите души, иако изладени, иако кршливи наместо меки, но сепак ги чувствувавме тие нејасни потреперувања на душата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Со рацете се потпирав на подот пред себе и додека пиев, видов како течноста се простира низ моите крвни садови предизвикувајќи во нив разни нијанси на црвено, жолто и зелено.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
______
7
Пелагија не ќе се ни сетеше дека наближува Голема Богородица ако мајка Перса не споменеше патем додека пиеја кафенапред во дворчето околу малечкото масиче, додека Пела клечеше пред Мурџо малку потаму на патеката и го караше што не оди да си прошета, таа е веќе голема, ете уште неколку дена и ќе оди на училиште и тој таму не ќе смее да биде со неа оти кучиња, мачиња и други животинки не пуштале да седат со децата, навикни се да бидеш малку са, му велеше и нејзиното гласче одвај стигнуваше до ушите на Пелагија за да ги покријат зборовите на мајка Перса која кажува дека по четири дена ќе биде Голема Богородица.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
И двете знаеја дека тоа се должи на разговорите што ги водеа додека ручаа или во неделите додека пие кафе на масичето во дворот заплиснувани од опојните миризби на цвеќињата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Додека пиев топло млеко, влезе во бифето полицаец и од секого бараше билет за патување.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)