Малку подоцна ми се јави Хенри Гелдзалер и ми кажа дека ја чул веста во некој ресторан додека ручал. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 165
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Она што навистина ми пречеше се телевизијата и радиото кои ги програмираа луѓето да бидат тажни. (...) Неколку месеци подоцна дознав дека зградата на компанијата за куки и јажиња ќе биде раселена, па затоа во ноември најдов друго поткровје каде Џерард и јас ја пренесовме целата опрема - платното, боите, четките, ситата, работните плочи, радиото, крпите, сѐ - во новиот простор кој наскоро ќе стане Фектори. (...) Фектори беше голема околу 20х30 метри и имаше прозорци свртени кон југ.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Сакав да знам што се случува таму, но тоа беше сѐ.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
За тоа, како ги караше мајка им да не се смеат и да не зборуваат додека ручаат.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
И двете знаеја дека тоа се должи на разговорите што ги водеа додека ручаа или во неделите додека пие кафе на масичето во дворот заплиснувани од опојните миризби на цвеќињата.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
- Бабо, - ја прашав додека ручавме, - може ли од голема нервоза да се умре?
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
„Мамо, зошто јас немам сестричка?“ прашав додека ручавме.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Ништо не измислувам. Отсекогаш знам дека синот не може да се однесува поразлично од татка си.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Реков, додека ручавме: му должам извинување на фурнаџијата Парнаџиев. Добивме помалку ама барем послатко! ...
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)